 Gefermenteerde voeding, je hoort er steeds vaker over. Dat ze gezond zijn weet je dus inmiddels ook. Onze goeie ouwe vertrouwde zuurkool is een voorbeeld van gefermenteerde voeding en bestaat al eeuwenlang. Maar hoe krijg je er méér van binnen? Vandaag deel ik overheerlijk een recept dat bij ons vaak op tafel staat. Dit recept heeft Kimchi als ingredient. Kimchi is van oorsprong een Koreaans produkt en heeft een hele sterke smaak, vaak met veel knoflook en hete pepertjes. Het kan dus nogal heftig zijn voor mensen die niet gewend zijn dit te eten. In dit gerecht is de kimchi heel mild en waanzinnig lekker! Dit gerecht is koolhydraatarm en heeft bloemkoolrijst als basis. Daarna volgt de ‘magic’. Dit heb je nodig:  Recept voor 2 personen – Hoofdgerecht Eigenschappen:
Ingrediënten:
Topping naar keuze (optioneel maar zeker aan te raden voor extra smaak):
 Klik hier om te bewerken. Methode:
0 Reacties
 Ik was 15 jaar toen ik op een nacht uit mijn slaap gehaald werd door een onprettig gevoel in mijn buik. Mijn mond tintelde en ik voelde mijn hart heel snel kloppen. Mijn hele lichaam tintelde ook, en binnen de kortste keren ging het snel bergafwaarts. Ik stapte uit bed en zag mezelf in de badkamerspiegel. Mijn hele gezicht was vuurrood. Mijn oogwit bloeddoorlopen. Ik had jeuk over mijn hele lichaam. Ik had het heet en ademde snel en oppervlakkig. Ik had enorme buikkrampen en ik was misselijk. Nadat ik had overgegeven, en diarree (alles tegelijk...) ging ik op de koude badkamervloer liggen om bij te komen. Ik kreunde van de pijn. Mijn moeder werd wakker van het geluid en stond op het punt om de ambulance te bellen. Maar toen was het ergste al voorbij en viel ik na een tijdje gewoon weer in slaap. De volgende dag was er geen vuiltje meer aan de lucht, ik was alleen een beetje moe van de gebroken nacht. Toch maar naar de huisarts? Ik ga nooit zo snel naar de huisarts, en toen als 15 jarige ook al niet. Misschien had ik iets verkeerds gegeten? Ik had me nog nooit zo ziek gevoeld. Ik liet het voor wat het was en ging gewoon weer door met mijn leventje dat voornamelijk bestond uit normale middelbare school-dingen. Nadat ik drie of vier keer precies ditzelfde had meegemaakt in een periode van ongeveer een jaar vond mijn moeder het tijd voor een bezoekje aan de huisarts. Ik kan me niet meer precies herinneren wat de huisarts allemaal vroeg maar één vraag bleef me nog bij: “heeft ze veel stress?”. Mijn moeder zei dat ik de kalmte zelve was dus nee, dit kind had geen stress. Mijn moeder kende me goed, ik ondervond inderdaad weinig stress. De huisarts vermoedde dat ik aan hyperventilatie leed en raadde me aan om in een plastic zakje te ademen als ik weer een hyperventilatie-aanval had. En dat deed ik braaf. Het hielp niks. Weer naar de huisarts. Misschien had ik een allergie? Op naar de specialist voor een allergietest. Maar ook uit deze test kwam niks bijzonders. Dan maar aanmodderen En zo kabbelde alles voort, jaren lang, decennia lang zelfs. Tot ik op een dag besloot om toch maar weer eens op onderzoek uit te gaan. Deze aanvallen waren toch niet normaal? Ik was inmiddels 20 jaar verder. Ik werd naar de maag/darmspecialist gestuurd maar deze deed geen verder onderzoek. Met de klachten die ik aangaf, konden ze niks. Ik ben ook nog naar een diëtist geweest. Zij kon ook geen diagnose stellen, maar stelde wel een dieet samen op basis van mijn klachten. Het bestond keurig netjes uit ontbijt, lunch, avondeten en wat gezonde snacks tussendoor. Maar ook dit hielp niet. Hopen dat het alleen 's nachts gebeurt Ik besloot om er dan maar mee te leren leven en OMG wat was ik blij dat deze aanvallen meestal ’s nachts plaatsvonden, in mijn eigen omgeving, met de mensen om me heen die weten dat ze me gewoon even 30 minuten met rust moeten laten als ik op de badkamervloer lig. Ik had ook altijd mijn speciale haarborstel klaarliggen waarmee ik over mijn lichaam kon krabben tegen die vreselijke jeuk. Soms had ik één keer per maand een aanval, soms maanden lang niet. En soms een paar keer per week. En soms, heel soms, kreeg ik ook een aanval overdag. En dat waren de ergste aanvallen en dat maakte me soms angstig. Stel, ik zou het krijgen tijdens het autorijden? Of tijdens een belangrijk examen of presentatie? Ineens geen last meer! In 2011 verhuisde ik met man en twee kleine kinderen naar Singapore. We hebben daar ruim 3 jaar gewoond en ik heb alles bij elkaar opgeteld één kleine aanval gehad die zo weer overging, en één zeer heftige, zo eentje waarbij ik liever dood ging. Het was na het eten van een fish burger van McDonalds. Zou hier de link liggen? Ik heb sindsdien nooit mer zo'n burger durven aanraken. Het bleef een raadsel. Toen we eenmaal weer in Nederland woonden, kwamen de aanvallen weer terug, zelfs bijna dagelijks! Gelukkig waren ze mild maar vervelend was het wel. Want nu kreeg ik ze overdag en ik wist nooit van tevoren of de aanval zou doorzetten naar een heftige versie. Zelf op onderzoek uit Inmiddels had ik de opleiding tot Health Coach afgerond en hoopte via de kennis die ik had opgedaan toch een link te kunnen leggen. Want op de een of andere manier bleef ik het zoeken in de hoek van voeding. Hoe erg ik ook mijn best deed, hoe veel ik ook las over voeding, ik kon er maar niet achterkomen. Ook mijn voedingsdagboekjes gaven me geen clue. In de tijd dat we terug in Nederland waren, in 2015, was het glutenvrije dieet populair. Als ik serieus als Health Coach aan de slag wilde dan moest ik toch weten wat een glutenvrij dieet inhield vond ik. Ik besloot volledig glutenvrij te eten gedurende een maand, en zou hiervan een verslag maken. Vragen die ik wilde beantwoorden: hoe is het om glutenvrij te eten? Kun je glutenvrije produkten makkelijk verkrijgen in de winkels? Ben je duurder uit? Zijn er goede alternatieven? Hoe voel ik me bij een glutenvrij dieet? Enz. enz. Als ik het zelf had ervaren, zou ik mijn potentiële klanten goed kunnen inlichten was de redenering. Eindelijk de oorzaak gevonden Het viel me op dat ik geen aanvallen meer had en begon het vermoeden te krijgen dat dit toe te schrijven was aan mijn glutenvrije dieet. Ik besloot om het door te zetten en inderdaad, ik had een jaar lang geen aanval meer gehad! Totdat we op vakantie gingen naar Italië. Één van de leuke dingen van vakantie is genieten van lekker eten. En in Italië hoort daar natuurlijk pizza en pasta bij. Ik moest mijn eerste pasta bekopen met een mega-aanval in onze hotelkamer later die avond. Ik had mijn speciale krab-borstel niet meegenomen, het was hel. Vanaf dat moment was het duidelijk: mijn aanvallen werden veroorzaakt door gluten! Aan de ene kant vond ik dat heel vervelend, aan de andere kant een opluchting want nu kon ik tenminste mijn leven zodanig inrichten dat ik nooit meer last van aanvallen zou hebben. En dat doe ik, tot op de dag van vandaag. Omdat ik veel over voeding weet, weet ik ook precies hoe ik ervoor moet zorgen dat ik geen tekorten krijg. Achteraf gezien begrijp ik nu ook waarom ik terug in Nederland weer last kreeg. Ik ben namelijk gek op lekker stevig Nederlands donkerbruin brood en ik at het te pas en te onpas nu het weer kon. Het brood in Singapore raakte ik nooit aan, dat was van dat nepbrood. Nog steeds soms last Helaas heb ik nog steeds wel eens last van glutenaanvallen. Het valt dan altijd wel te traceren waardoor de aanval werd veroorzaakt. Mijn laatste aanval was ruim een jaar geleden. Tijdens een kerstfeestje van het werk van mijn man in 2019 kregen we sushi voorgeschoteld. Ik vroeg of de sushi glutenvrij was (geloof het of niet, maar soms mengt men tarwemeel door de sushirijst!). Ik liet de sojasaus staan omdat daar vaak gluten inzitten en dacht veilig te zijn maar nee, we moesten het feest vroegtijdig verlaten. Daar lag ik dan op de vloer van het restaurant-toilet, in mijn mooie kerstoutfit en hoge hakken. Als iemand me hier zou hebben betrapt, zouden ze denken dat ik een overdosis van een of andere drugs had genomen. Hoe ellendig kun je je voelen? Nadat ik mezelf daar een half uur lang had opgesloten en weer op mijn benen kon staan, vertrokken we naar huis. Je kunt je voorstellen dat ik gluten vermijd als de pest. Ik kan me geen voeding voorstellen die een aanval waard is, zelfs geen overheerlijke Franse baguette, croissant, geflambeerd flensje, een oerhollandse bruine boterham met roomboter en kaas... ik mis het allemaal enorm maar nee, thank you very much! Dochtertje veel ellende bespaard Zo heb ik mijn eigen dochtertje ‘gered’ van al deze ellende. Zij had als baby al last van eczeem. Dat arme ding lag zelfs ’s nachts in haar slaap te krabben aan haar armpjes en beentjes en had daardoor vaak gebroken nachten. Ik was heel zuinig met de cortisonecrème die de huisarts had voorgeschreven en gaf het bij voorkeur alleen als de klachten heel erg waren. Ik heb ook allerlei speciale eczeem-huidprodukten uitgeprobeerd van de drogist en online, maar het hielp niks. Ik zag een aantal linkjes met voeding en heb haar daarna laten testen op een aantal verdachte voedingsmiddelen en wat bleek: mijn dochtertje had een lactose-intolerantie. Sindsdien hebben we haar voeding aangepast en heeft ze letterlijk nul komma nul klachten. Met een beetje handigheid valt er gelukkig heel goed te leven zonder lactose, ook voor de melkmuilen onder ons. Hoe weet je of je een voedselintolerantie hebt? Voedselintoleranties kunnen zich op verschillende manieren uiten. Het hoeft niet altijd te resulteren in maag/darmklachten. Ook huidproblemen zoals eczeem of acne, vermoeidheid, slecht slapen, een wollig gevoel in je hoofd of luchtwegaandoeningen kunnen symptomen zijn. Waarom ik mijn persoonlijke verhaal deel? Omdat ik hoop dat mensen zich in dit verhaal herkennen en toch vooral op zoek blijven gaan naar de oorzaak van hun klachten. En niet net als ik 30 jaar lang blijven aanmodderen! Ik hoop dat dit artikel mensen een zetje geeft om snel in te grijpen, zoals ik dat bij mijn dochtertje heb gedaan. Ook mijn klanten hebben baat bij verder onderzoek naar mogelijke voedselintoleranties. Inmiddels weten we steeds meer over de connectie voeding/gezondheid en zijn de tests ook steeds meer geavanceerd en betrouwbaar. Een goed startpunt voor een verdere zoektocht naar oorzaken van voedselintolerantie is Natuurdietisten.nl waar veel informatie is te vinden over voeding en natuurlijke oplossingen voor allerlei klachten. Ook vind je hier een lijst van diverse gespecialiseerde therapeuten die je verder kunnen helpen.  #Lokale ondernemers steunen, dat doen we graag tijdens Coronatijd. Door bijvoorbeeld gerechten op te halen bij onze favoriete restaurants. Het is zo jammer als je favoriete restaurant failliet gaat. Zoals onze lokale HappyHappyJoyJoy, op kruipafstand in Oost, waar we ons altijd even weer even in Azië waanden. Zo jammer! Meestal koken wij zo’n 95% van de tijd. Zo weet ik wat ik binnenkrijg en weet ik vrijwel zeker dat het gezond is en voldoende groenten bevat. Als we uit eten gaan proberen we vaak iets nieuws uit. Maar er is een aantal restaurants waar we graag vaker terugkomen. Zoals Grahams Kitchen in De Pijp. Wij ontdekten Graham tijdens een van de Restaurantweken en sindsdien zijn we fan! We worden daar altijd heel vriendelijk onthaald en Graham zelf heeft altijd tijd voor een gezellig praatje. Graham (Brits) en mijn man (Australisch) hebben hetzelfde gevoel voor humor. Het eten is lekker afwisselend, super vers, lokaal, en vaak met een verrassende Britse twist. En voor mij super super belangrijk: er moeten glutenvrije opties zijn, anders gaat het feest niet door. Bij Graham zit je glutenvij altijd goed! Vaak zijn de glutevrije opties slappe aftreksels van de echte maaltijd maar bij Graham kun je erop vertrouwen dat de glutenvrije gasten ook een hele mooie ervaring hebben. Vorige week ontvingen wij een tekstberichtje van Team Graham, of we interesse hadden een ‘Let’s Go British’ maaltijd om af te halen of te laten bezorgen. Hmmmm, wij hadden wat kleins te vieren dus waarom niet. De goed gevulde tas werd afgleverd door een Team Graham dame, in de tas was een Brits vlaggetje geprikt en we kregen nog wat instructies mee voor de rest van de bereiding thuis. Helaas, we hebben geen foto’s, wij hadden zoveel trek dat er geen hersencel meer bezig was om aan een foto te denken 😉. Dan maar even een foto gahaald van hun site. Maar het was lekker, het was Brits met een Roast black Angus beef, bread and butter pudding, een selectie aan lokale, biologische seizoensgroenten met een lekker romig sausje erbij, zuurdesembrood met de lekkerste Guernsey butter.... en voor de glutenvrije dame: zo’n beetje hetzelfde maar dan nét even iets anders en een heel lekker dessert van ananas, kokos en rum. Fles bubbels van Graham’s erbij en het was feest! Wat ook nog zo schattig was, er zat een handgeschreven kaart bij met een bedankje. Zodra Graham’s straks weer open gaat worden we getrakteerd op een glas bubbels. Laten we hopen dat ze het redden want dit restaurant is een juweeltje. @grahamskitchen #grahamskitchen #Amsterdam #depijp #restaurantweek #glutenvrij #lokaal #seizoen #seizoensgroenten #gezond   Smoothies, milkshakes, hmmmm, lekker! En gezond. Het enige nadeel is, ze zijn zo koud! Althans, zo denk ik erover. Sommige mensen zijn nu eenmaal zo aangelegd dat ze liever warme drankjes drinken. Ook warme maaltijden zijn favoriet bij deze mensen. In de Traditionele Chinese Geneeskunde noemen ze dit ‘constitutie’. Jouw constitutie bepaalt o.a. of je van warm houdt of van koud, of je een vleeseter bent of graag veel groenten eet. Of je van pittig of zoet eten houdt. Ook kun je zelf ‘pittig’ van karakter zijn, of een meer van de ‘go with the flow’ type. Wat heeft dit met drankjes en milkshakes te maken? In dit geval wil ik mijn milkshakeverhaal delen. Wij hadden laatst behoorlijk wat overrijpe bananen over. Manlief zei dat we de volgende dag maar allemaal aan de bananenmilkshake moest. De volgende ochtend hoorde ik het geluid van de blender en dacht ‘oh nee, echt geen zin om straks zo’n koude bananenmilkshake achterover te slaan’. Vaak gooit hij er ook nog wat ijsblokjes door om het geheel zo nóg onaangenamer te maken. Gelukkig had hij alleen voor zichzelf en dochter gemaakt dus die dans was ik ontsprongen. Hier volgt mijn genietmomentje die ik met de koukleumen onder ons wil delen. Dit is een recept voor een WARME bananensmoothie. Zelf had ik echt nooit op het idee gekomen, ware het niet dat ik dit voor het eerst op Bali dronk zo’n 25 jaar geleden. Ik was backpacker en Bali was toen nog geen mega toeristenattractie. Ik ontdekte een klein restaurantje waar je lekkere tropische drankjes kon krijgen, warm en koud, en snackjes. Een soort super super simpele Starbucks zeg maar. Dit werd mijn ‘local’. Ik kwam er elke dag om een kort verhaal in mijn papieren dagboekje te schrijven onder het genot van mijn warme bananensmoothie (smart phones waren er toen nog niet). Waarom ik het toen aandurfde om in de tropen een warme bananensmoothie te bestellen weet ik niet meer. Maar na de eerste keer was ik verkocht. Ik heb het recept nooit gevraagd aan de eigenaresse, en later ook nooit uitgeprobeerd maar gisteren was de dag en het was meteen een succes. In één klap gelukt, super lekker en precies zoals ik het me herinner. RECEPT Dit heb je nodig voor 1 persoon: - 1 (over)rijpe banaan - 200-300 ml melk naar keuze (mijn versie was ongezoete amandelmelk) - 1 snufje kaneel (of speculaaskruiden) Methode: Mix alles in de blender (behalve de kaneel) en verwarm het geheel óf in en pannetje óf in de magnetron. Strooi de kaneel erover. Klaar! Om het geheel Starbucks-worthy te maken (en Insta-worthy) en een tikkeltje ongezond, kun je er nog verkruimelde stroopwafel overheen strooien. Dit was gisteren voor mij het ultieme warme, zoete tussendoortje. Omdat de rijpe banaan al zoet genoeg is hoef je er geen extra zoetigheid aan toe te voegen maar ik zou zeggen, als je het nóg zoeter wil kun je er honing doorheen mengen, go for your life. Super super lekker! Durf jij het aan? Maak jij wel eens warme fruitdrankjes en zo ja, zou je het recept willen delen? Bon Apetit!  Of eigenlijk, voeding voor je darmbacteriën. Sommige voedingmiddelen zijn nou eenmaal favoriet bij de darmbacteriën. Een daarvan is Glucomannan. Oftewel Konjac. Het komt van de wortel van een plant uit Oost Azië en is een populair ingrediënt voor gewichtsverlies. Het zit vol met oplosbare voedingsvezels, het is een probiotica, en heeft weinig calorieën. Je kunt het in poedervorm krijgen maar een tijdje geleden heb ik ook een produkt 'ontdekt': pasta, rijst en noedels gemaakt van de konjacwortel.
In de traditionele Chinese geneeskunde wordt het als medicijn gebruikt en in het westen kennen we het voornamelijk als een middel voor gewichtsverlies. Ik kwam eigenlijk heel toevallig op het merk Clean Foods tijdens mijn zoektocht naar produkten voor onze nuttige darmbacteriën. Dit merk vertelt trots dat er NIKS in zit! Geen calorieën, geen koolhydraten etc. etc. Maar wat er WÉL in zit is juist super interessant, namelijk glucomannan, oftewel konjac. Onze darmbacteriën zijn er gek op en zorgen voor betere vertering van ons voedsel, langer een 'vol' gevoel, betere ontlasting, verlaagt cholesterol, en waar de meeste mensen super enthousiast over zullen zijn is het feit dat het helpt met gewichtsverlies. Of dit ook inderdaad zo is kan ik niet met zekerheid zeggen. Het hangt er maar net van af hoe jouw voedingspatroon verder is. Wat ik wel kan zeggen is dat deze noedels/pasta/rijst een prima vervanging kunnen zijn voor 'gewone' versie omdat je op deze manier extra vezels binnenkrijgt, waar je darmbacteriën weer heel blij mee zijn. Voedingsmiddelen waar ook glucomannan in zit: Haver, erwten, bonen, appels, citrusvruchten, wortel, psyllium... Deze week heeft Clean Foods een actie: alleen deze week 1 gratis product naar keuze bij elke bestelling, met code: NIEUW1 Ik zou zeggen: ENJOY!
 Wat moet je ermee???? Gelukkig was ik kort geleden in mijn favoriete Onigiri mini restaurantje in Amsterdam waar een Japanse theedemonstratie gegeven werd. Ja, er was ook matcha thee. Vers gebrouwen, koud of warm. Zo lust ik het wél. Maar hier kreeg ik de oplossing voor mijn matchapoeder, een recept voor matcha cake. Hij is superlekker, zoals ik het lekker vind: niet te zoet, wetende dat het (min of meer) gezond is kun je er zonder schuldgevoel van genieten. Ik mocht het recept delen, dus bij deze!
Methode: Verwarm de oven voor op 170°C. 1. Voeg bloem/meel en matchapoeder toe in een grote kom 2. Smelt de boter in een pannetje (of magnetron) en voeg to aan meel/matchamengsel. Meng goed. 3. Mix de suiker en de eieren in een aparte kom met een mixer 4. Voeg nu 2 en 3 samen 5. Voeg de bonen aan het mengsel toe toe (ik heb de bonen van tevoren een beetje platgeprakt, maar als je hele bonen in je cake wil kan dat ook) 6. Giet het cakemengsel in een ingevette cakevorm, of gebruik bakpapier in je cakevorm. Strijk het mengsel een beetje glad en bak voor 35-45 minuten. 7. Prik met een satéprikker in de cake om te checken of de cake goed doorbakken is (dan komt de prikker droog uit de cake). Eventueel kun je er plakjes van snijden en invriezen. Zorg ervoor dat de plakken niet aan elkaar plakken door tussen elk plakje een stukje bakpapier toe te voegen (dezelfde bakpapier die je evt. hebt gebruikt voor het bakken zelf).   En het resultaat is.... delicious!!!!! Zoals je ziet had mijn cake ietsje langer in de oven gemoeten, maar het bleef een lekkere cake.
Enjoy! Barbara
sprekende vriendin bij ons hadden dus zij deed overal het woord. Zelf spreek ik geen Spaans en zou ik er heel veel moeite mee gehad hebben om met het personeel, dat soms geen of heel gebrekkig Engels sprak, te informeren naar gluten. Ten tweede: Spanje is groot. Misschien is het in andere delen van Spanje wel super makkelijk, en heb je overal menukaarten met allergenen? Ten derde: wij waren er maar een week, en hebben vaak thuis gegeten, dus echt een goede mening valt niet te vormen. Toch waren er wel wat dingen die opvielen. In de betere restaurants is het personeel niet te beroerd om even na te vragen in de keuken hoe het staat met de gluten. Uit veiligheid zou je de sausjes kunnen mijden en alleen de pure produkten kiezen: vlees, vis, groenten.  In de tapas bars kun je makkelijk op safe spelen door alleen de hapjes te nemen die duidelijk glutenvrij zijn: olijven, gemarineerde vis, paprika, tomaat etc. De overige tapas zijn duidelijk een no-no: kleine broodjes met van allerlei lekkers erop. Ook de tortila's zijn veilig. Alhoewel ik hier wel een onbehagelijk gevoel bij kreeg. Wij waren in een barretje waar ze wel 6 soorten tortilla's op de bar hadden uitgestald. Ik vroeg mijn vriendin voor de zekerheid of ze dacht dat er gluten in de tortilla's zaten en ze zei "nou, dat bestaat uit alleen maar ei en aardappel, toch?". Vraagteken??? Inderdaad, dacht ik, tortilla's bestaan uit ei en aardappel, maar sushi hoort ook uit rijst en vis te bestaan, en tóch bestaat er sushirijst mét bloem/meel! Parijs, USA.... En échte satésaus hoort ook geen gluten te hebben maar tóch zit er in de meeste 'Westerse' saus gluten. Ga je in Azië een sateetje halen dan is alles prima. Of bij Hotel Jakarta ;o)
Op hoop van zegen heb ik de overheerlijke tortilla opgegeten. Niks aan het handje. En misschien is dit wel een beetje de algehele clue, dat je lokaal, in minder touristische gebieden, wel veilig glutenvrij kunt eten maar voorzichtigheid blijft geboden. De supermarkten hebben wel glutenvrije produkten, je kunt er goed uit de voeten met de basics. Ongeveer vergelijkbaar met Nederland. Waarschijnlijk kun je in de Carrefour een grotere selectie aan glutenvrije produkten vinden. Kijk naar het woord 'sin gluten'.
Ik let er dan eigenlijk niet zo op of alles wel bij elkaar past. Helaas zijn boterhammen niet aan mij besteed vanwege de gluten dus eigenlijk is dit dan een noodoplossing waar ik eigenlijk wel heel blij mee ben. Meestal pakt mijn creatie goed uit en je voeding hoeft niet altijd uit culinaire hoogstandjes te bestaan. Simpel is vaak het lekkerst! Deze salade van de dag bestond uit:
Ik neem zelfs niet eens de moeite om alles te mengen, ik 'gooi' het gewoon boven op elkaar in een grote afsluitbare bak. Lekker om elke keer weer aan een nieuw laagje smaken te beginnen :o) Een sfeer-impressie van een waanzinnig dagje strand, en helaas, die salade was al op voordat ik het wist:
Ik neem dus zo min mogelijk risico en laat wat voeding betreft niks aan het toeval over. Ik heb dus dagelijks diverse stressmomentjes op vakantie. Wij waren 4 jaar geleden in Australie en toen werd er al goed rekening gehouden met glutenintolerante mensen. Fast forward het Australië van nu: HEAVEN!!! Echt, het is een absolute breeze om door Australië te reizen voor mensen met een glutenintolerantie. Zelfs in the middle of nowhere kun je nog 'meat pie' vinden zonder gluten!
Ook de 'typisch Australische' produkten, zoals WeetBix (ontbijtgranen), TimTam (chocoladekoekje) zijn er in glutenvrije versie. Glutenvrij brood, niet te vreten, toch? Niet in Australië. Mijn lieve schoonzus had alles in huis. Dagje picnic? Prima te doen! Het glutenvrije brood van de surpermarkt smaakt echt prima! De lekkerste glutenvrije pizza ooit heb ik in een restaurant in Canberra gegeten. Lekkerder nog dan een gewone pizza van de Italiaan! En weet je wat ik eigenlijk nog het leukste van alles vind aan Australië? Maar dan ook superleuk? Dat het personeel in bijvoorbeeld restaurants je niet als een of andere Alien aankijkt of je behandelen als een miepje die zonodig aan een hippe onnozele trend meedoet. Het personeel is altijd goed geïnformeerd en vriendelijk. Ze behandelen je ook niet overdreven serieus, wat ook wel eens gênant kan zijn (denk aan de chef in Disney Parijs die helemaal de keuken uitkwam om met me te praten over hoe serieus mijn glutenintolerantie was...). Gewoon lekker nuchter en luchtig. Wat dat betreft hoop ik dat Nederland over 4 jaar ook zover is.
To make a long story short: everything was just fine. Actually, almost perfect. The food was absolutely delicious. We are serious sushi monsters, and we liked the sushi. Noticed the word 'like' rather than 'love'? Having lived in Asia for a while, we are kind of spoilt when it comes to sushi. For a change, the gluten free version was even better than the 'gluten containing' version. This is what husband told me.
|
AuthorVoedingsdeskundige, slaapexpert voor ondernemers, Natuurgeneeskundig Therapeut, Holistisch leefstijlcoach, in een notendop. Wil je meer over mij weten? Ga dan naar 'Over Barbara' Archives
September 2021
Categories
Alles
|
RSS-feed