 Ik was 15 jaar toen ik op een nacht uit mijn slaap gehaald werd door een onprettig gevoel in mijn buik. Mijn mond tintelde en ik voelde mijn hart heel snel kloppen. Mijn hele lichaam tintelde ook, en binnen de kortste keren ging het snel bergafwaarts. Ik stapte uit bed en zag mezelf in de badkamerspiegel. Mijn hele gezicht was vuurrood. Mijn oogwit bloeddoorlopen. Ik had jeuk over mijn hele lichaam. Ik had het heet en ademde snel en oppervlakkig. Ik had enorme buikkrampen en ik was misselijk. Nadat ik had overgegeven, en diarree (alles tegelijk...) ging ik op de koude badkamervloer liggen om bij te komen. Ik kreunde van de pijn. Mijn moeder werd wakker van het geluid en stond op het punt om de ambulance te bellen. Maar toen was het ergste al voorbij en viel ik na een tijdje gewoon weer in slaap. De volgende dag was er geen vuiltje meer aan de lucht, ik was alleen een beetje moe van de gebroken nacht. Toch maar naar de huisarts? Ik ga nooit zo snel naar de huisarts, en toen als 15 jarige ook al niet. Misschien had ik iets verkeerds gegeten? Ik had me nog nooit zo ziek gevoeld. Ik liet het voor wat het was en ging gewoon weer door met mijn leventje dat voornamelijk bestond uit normale middelbare school-dingen. Nadat ik drie of vier keer precies ditzelfde had meegemaakt in een periode van ongeveer een jaar vond mijn moeder het tijd voor een bezoekje aan de huisarts. Ik kan me niet meer precies herinneren wat de huisarts allemaal vroeg maar één vraag bleef me nog bij: “heeft ze veel stress?”. Mijn moeder zei dat ik de kalmte zelve was dus nee, dit kind had geen stress. Mijn moeder kende me goed, ik ondervond inderdaad weinig stress. De huisarts vermoedde dat ik aan hyperventilatie leed en raadde me aan om in een plastic zakje te ademen als ik weer een hyperventilatie-aanval had. En dat deed ik braaf. Het hielp niks. Weer naar de huisarts. Misschien had ik een allergie? Op naar de specialist voor een allergietest. Maar ook uit deze test kwam niks bijzonders. Dan maar aanmodderen En zo kabbelde alles voort, jaren lang, decennia lang zelfs. Tot ik op een dag besloot om toch maar weer eens op onderzoek uit te gaan. Deze aanvallen waren toch niet normaal? Ik was inmiddels 20 jaar verder. Ik werd naar de maag/darmspecialist gestuurd maar deze deed geen verder onderzoek. Met de klachten die ik aangaf, konden ze niks. Ik ben ook nog naar een diëtist geweest. Zij kon ook geen diagnose stellen, maar stelde wel een dieet samen op basis van mijn klachten. Het bestond keurig netjes uit ontbijt, lunch, avondeten en wat gezonde snacks tussendoor. Maar ook dit hielp niet. Hopen dat het alleen 's nachts gebeurt Ik besloot om er dan maar mee te leren leven en OMG wat was ik blij dat deze aanvallen meestal ’s nachts plaatsvonden, in mijn eigen omgeving, met de mensen om me heen die weten dat ze me gewoon even 30 minuten met rust moeten laten als ik op de badkamervloer lig. Ik had ook altijd mijn speciale haarborstel klaarliggen waarmee ik over mijn lichaam kon krabben tegen die vreselijke jeuk. Soms had ik één keer per maand een aanval, soms maanden lang niet. En soms een paar keer per week. En soms, heel soms, kreeg ik ook een aanval overdag. En dat waren de ergste aanvallen en dat maakte me soms angstig. Stel, ik zou het krijgen tijdens het autorijden? Of tijdens een belangrijk examen of presentatie? Ineens geen last meer! In 2011 verhuisde ik met man en twee kleine kinderen naar Singapore. We hebben daar ruim 3 jaar gewoond en ik heb alles bij elkaar opgeteld één kleine aanval gehad die zo weer overging, en één zeer heftige, zo eentje waarbij ik liever dood ging. Het was na het eten van een fish burger van McDonalds. Zou hier de link liggen? Ik heb sindsdien nooit mer zo'n burger durven aanraken. Het bleef een raadsel. Toen we eenmaal weer in Nederland woonden, kwamen de aanvallen weer terug, zelfs bijna dagelijks! Gelukkig waren ze mild maar vervelend was het wel. Want nu kreeg ik ze overdag en ik wist nooit van tevoren of de aanval zou doorzetten naar een heftige versie. Zelf op onderzoek uit Inmiddels had ik de opleiding tot Health Coach afgerond en hoopte via de kennis die ik had opgedaan toch een link te kunnen leggen. Want op de een of andere manier bleef ik het zoeken in de hoek van voeding. Hoe erg ik ook mijn best deed, hoe veel ik ook las over voeding, ik kon er maar niet achterkomen. Ook mijn voedingsdagboekjes gaven me geen clue. In de tijd dat we terug in Nederland waren, in 2015, was het glutenvrije dieet populair. Als ik serieus als Health Coach aan de slag wilde dan moest ik toch weten wat een glutenvrij dieet inhield vond ik. Ik besloot volledig glutenvrij te eten gedurende een maand, en zou hiervan een verslag maken. Vragen die ik wilde beantwoorden: hoe is het om glutenvrij te eten? Kun je glutenvrije produkten makkelijk verkrijgen in de winkels? Ben je duurder uit? Zijn er goede alternatieven? Hoe voel ik me bij een glutenvrij dieet? Enz. enz. Als ik het zelf had ervaren, zou ik mijn potentiële klanten goed kunnen inlichten was de redenering. Eindelijk de oorzaak gevonden Het viel me op dat ik geen aanvallen meer had en begon het vermoeden te krijgen dat dit toe te schrijven was aan mijn glutenvrije dieet. Ik besloot om het door te zetten en inderdaad, ik had een jaar lang geen aanval meer gehad! Totdat we op vakantie gingen naar Italië. Één van de leuke dingen van vakantie is genieten van lekker eten. En in Italië hoort daar natuurlijk pizza en pasta bij. Ik moest mijn eerste pasta bekopen met een mega-aanval in onze hotelkamer later die avond. Ik had mijn speciale krab-borstel niet meegenomen, het was hel. Vanaf dat moment was het duidelijk: mijn aanvallen werden veroorzaakt door gluten! Aan de ene kant vond ik dat heel vervelend, aan de andere kant een opluchting want nu kon ik tenminste mijn leven zodanig inrichten dat ik nooit meer last van aanvallen zou hebben. En dat doe ik, tot op de dag van vandaag. Omdat ik veel over voeding weet, weet ik ook precies hoe ik ervoor moet zorgen dat ik geen tekorten krijg. Achteraf gezien begrijp ik nu ook waarom ik terug in Nederland weer last kreeg. Ik ben namelijk gek op lekker stevig Nederlands donkerbruin brood en ik at het te pas en te onpas nu het weer kon. Het brood in Singapore raakte ik nooit aan, dat was van dat nepbrood. Nog steeds soms last Helaas heb ik nog steeds wel eens last van glutenaanvallen. Het valt dan altijd wel te traceren waardoor de aanval werd veroorzaakt. Mijn laatste aanval was ruim een jaar geleden. Tijdens een kerstfeestje van het werk van mijn man in 2019 kregen we sushi voorgeschoteld. Ik vroeg of de sushi glutenvrij was (geloof het of niet, maar soms mengt men tarwemeel door de sushirijst!). Ik liet de sojasaus staan omdat daar vaak gluten inzitten en dacht veilig te zijn maar nee, we moesten het feest vroegtijdig verlaten. Daar lag ik dan op de vloer van het restaurant-toilet, in mijn mooie kerstoutfit en hoge hakken. Als iemand me hier zou hebben betrapt, zouden ze denken dat ik een overdosis van een of andere drugs had genomen. Hoe ellendig kun je je voelen? Nadat ik mezelf daar een half uur lang had opgesloten en weer op mijn benen kon staan, vertrokken we naar huis. Je kunt je voorstellen dat ik gluten vermijd als de pest. Ik kan me geen voeding voorstellen die een aanval waard is, zelfs geen overheerlijke Franse baguette, croissant, geflambeerd flensje, een oerhollandse bruine boterham met roomboter en kaas... ik mis het allemaal enorm maar nee, thank you very much! Dochtertje veel ellende bespaard Zo heb ik mijn eigen dochtertje ‘gered’ van al deze ellende. Zij had als baby al last van eczeem. Dat arme ding lag zelfs ’s nachts in haar slaap te krabben aan haar armpjes en beentjes en had daardoor vaak gebroken nachten. Ik was heel zuinig met de cortisonecrème die de huisarts had voorgeschreven en gaf het bij voorkeur alleen als de klachten heel erg waren. Ik heb ook allerlei speciale eczeem-huidprodukten uitgeprobeerd van de drogist en online, maar het hielp niks. Ik zag een aantal linkjes met voeding en heb haar daarna laten testen op een aantal verdachte voedingsmiddelen en wat bleek: mijn dochtertje had een lactose-intolerantie. Sindsdien hebben we haar voeding aangepast en heeft ze letterlijk nul komma nul klachten. Met een beetje handigheid valt er gelukkig heel goed te leven zonder lactose, ook voor de melkmuilen onder ons. Hoe weet je of je een voedselintolerantie hebt? Voedselintoleranties kunnen zich op verschillende manieren uiten. Het hoeft niet altijd te resulteren in maag/darmklachten. Ook huidproblemen zoals eczeem of acne, vermoeidheid, slecht slapen, een wollig gevoel in je hoofd of luchtwegaandoeningen kunnen symptomen zijn. Waarom ik mijn persoonlijke verhaal deel? Omdat ik hoop dat mensen zich in dit verhaal herkennen en toch vooral op zoek blijven gaan naar de oorzaak van hun klachten. En niet net als ik 30 jaar lang blijven aanmodderen! Ik hoop dat dit artikel mensen een zetje geeft om snel in te grijpen, zoals ik dat bij mijn dochtertje heb gedaan. Ook mijn klanten hebben baat bij verder onderzoek naar mogelijke voedselintoleranties. Inmiddels weten we steeds meer over de connectie voeding/gezondheid en zijn de tests ook steeds meer geavanceerd en betrouwbaar. Een goed startpunt voor een verdere zoektocht naar oorzaken van voedselintolerantie is Natuurdietisten.nl waar veel informatie is te vinden over voeding en natuurlijke oplossingen voor allerlei klachten. Ook vind je hier een lijst van diverse gespecialiseerde therapeuten die je verder kunnen helpen.
2 Comments
 Zo word je een Health Coach Ik werkte jarenlang in ‘corporate’, had het wel naar mijn zin maar die voeding en gezondheid bleef altijd maar aan me trekken. In mijn vrije tijd las ik alles wat los en vast zat over voeding. Het maakte alles nog verwarrender want iedereen lijkt maar wat te roepen op voedingsgebied. Online lijkt iedereen elkaar te kopiëren of tegen te spreken. Toch maar een cursus of en opleiding doen? Dit zou de meest logische manier zijn om de ‘waarheid’ over voeding te achterhalen dacht ik. Eerst een LOI cursus Ik begon klein, met een LOI cursus gewichtsconsulent. Net toen in mijn nieuwe ritme had gevonden (part-time baan, 2 kleine kinderen waarvan 1 naar school en de andere op de crèche, veel heen en weer ge-race, ’s avonds doodmoe toch nog in de boeken duiken, herken je het, ouders?) kwam manlief met het idee om in Azië te gaan wonen. In principe voor vier jaar maar het zou net zo goed voorgoed kunnen zijn. Ik hoefde er niet lang over na te denken. Ik maakte me wel zorgen over mijn moeder. Zij zou ons vreselijk gaan missen, ik ik haar. Ik voelde geen sterke band met Nederland, mijn moeder zou de enige reden zijn om te blijven. Toch maar de knoop doorgehakt en daar woonden we dan in Singapore, vlakbij de Nederlandse ambassade. Die LOI cursus heb ik daar af kunnen ronden, het examen deed ik bij diezelfde Nederlandse ambassade. Na het afronden van die cursus dacht ik: “was dit het nou? Ben ik nu een gewichtsconsulent? Kan ik mensen nu écht goed adviseren?” Niet dat ik niks had geleerd, maar ik vond niet dat ik met de opgedane kennis mensen kon gaan helpen. Wat mij het meest tegenstond was het calorieën tellen. Ik heb zoveel voedingsplannen gemaakt puur en alleen gebaseerd op de percentages aan macro-nutriënten (koolhydraten, vetten, eiwitten). Beetje te weinig vet? Nou, halve avocado erbij. Oh, maar dan komen we op teveel calorieën. Hmmm, dan die avocado eruit en wat nootjes erbij misschien? En zo bleef je schuiven met voedingsmiddelen, totdat je hét perfecte plaatje had binnen de gewenste aantal calorieën. Pfew! Altijd weer een hele klus. Officieel een praktijk starten! Met het papiertje op zak mocht ik officieel een eigen praktijk beginnen en me aansluiten bij de Beroepsvereniging voor Gewichtsconsulenten, zodat mijn klanten de kosten vergoed konden krijgen. Ik wist het zeker, dit leek me geen leuk werk. Ondanks deze cursus waren helaas mijn lastige voedingsvragen nog niet beantwoord. De studiebegeleider kon mij simpelweg niet helpen omdat mijn vragen buiten de studiestof vielen. Jammer jammer want daar deed ik die cursus eigenlijk voor, om nu eindelijk eens te weten te komen hoe het écht zit met de slechte reputatie van vetten, of de vraag of eieren nou wel of niet gezond zijn, of hoe het nou toch kan dat de Inuit (Eskimo’s) zo weinig groenten en fruit eten en tóch gezond zijn (en zijn ze wel zo gezond?), het verschil tussen échte vitamine C uit fruit en synthetische vitamine C uit een lab? Grootste Nutrition School ter wereld Datzelfde jaar (2011) kwam de Institute for Integrative Nutrition (IIN) op mijn digitale pad. De grootste nutrition school ter wereld zo werd er gezegd. Alles in het Engels overigens. Ik twijfelde enorm! Weer een cursus? Misschien weer dezelfde teleurstelling? Na een gesprekje met de klantenservice had ik dan toch besloten om deze 1-jarige opleiding te gaan doen. Ik kon de opleiding helemaal online doen, maar er waren ook een aantal fysieke bijeenkomsten mogelijk, in NYC. En, als je die niet kon bijwonen, kon je alles ook online volgen. Na afronding van de opleiding zou ik een ‘Health Coach’ zijn. Toen was het woord ‘Health Coach’ nog vrij onbekend in Nederland. Ik maakte zes jaar geleden daarom een video waarin ik uitleg wat een Health Coach nou eigenlijk doet. Nu is het woord ‘Health Coach’ zo populair dat het te pas en te onpas wordt gebruikt. In principe mag iedereen zich namelijk Health Coach noemen, ook als je denkt veel te weten omdat je nu eenmaal elke weer de gezondheidsrubriek in de krant leest. Vandaar dat het belangrijk is dat je als klant goed nagaat met wie je te maken hebt voordat je gaat werken met een Health Coach. Terug naar IIN. Ik vond deze opleiding zo leuk en interessant dat ik het serieus jammer vond dat hij voorbij was na een jaar. Niet alleen heb ik veel geleerd over voeding, maar ook over welke overige factoren van invloed zijn op de gezondheid van mensen, buiten voeding. Ook heb ik veel ‘health histories’ gedaan, oftewel intakegesprekken. Ik leerde over ondernemerschap en marketing kwam ook goed aan bod. We hadden een leuke online studentengroep verspreid over de hele wereld. Er was een medestudent in Singapore waarmee ik regelmatig af kon spreken in een café waar we onze opdrachten konden bespreken en brainstormen over workshops die we samen konden geven. Ook heb ik een mede-student bezocht in Bangkok. Ook aandacht voor zelfontwikkeling Wat voor mij heel belangrijk was, was een stukje zelfontwikkeling, wat ook aan bod kwam. Je kunt het geleerde direct op jezelf toepassen maar ook werken aan bijvoorbeeld je eigen zelfvertrouwen, angst voor spreken in het openbaar, limiterende overtuigingen wat betreft geld/inkomsten. Deze onderwerpen waren voor mij een eye opener. Veel van dit soort ‘problemen’ zijn belangrijk om aandacht aan te besteden voordat je een business gaat runnen. Als ‘graduate’ van IIN was voor mij eindelijk het plaatje compleet: up-to-date kennis over voeding, het besef dat gezondheid méér is dan alleen goede voeding en hiermee ook aan de slag gaan, kennis over mensen, marketing, bedrijfsvoering, werken aan jezelf, een gemotiveerde community, inspiratie, top-notch docenten, leren van andere succesvolle Health Coaches, dit alles bij elkaar maakte voor mij IIN een van de beste investeringen die ik heb gedaan. Wat ná de IIN? En ben je na de IIN helemaal klaar? Dat ligt helemaal aan jou! Sommige mensen kunnen succesvol een business runnen met een LOI diploma. Ik had blijkbaar méér nodig. En zelfs nu volg ik nog regelmatig verdiepingscursussen op het gebied van gezondheid omdat ik vind dat je nooit uitgeleerd bent en ik met deze extra kennis mijn klanten nóg beter kan helpen. De nieuwe opleiding van IIN gaat binnenkort weer van start. Lijkt het je ook interessant om een Health Coach te worden via IIN en wil je méér weten? Of twijfel je nog? Dan kun je een gratis proefles aanvragen bij IIN. De opleiding is in het Engels. Klik op deze link voor een gratis proefles. Je kunt al je vragen over de opleiding kwijt bij de vriendelijke helpdesk van IIN, maar je mag mij natuurlijk ook vragen stellen. Wie weet ben jij over een jaar ook een IIN graduate! Happy learning!
|
AuthorVoedingsdeskundige, slaapexpert voor ondernemers, Natuurgeneeskundig Therapeut, Holistisch leefstijlcoach, in een notendop. Wil je meer over mij weten? Ga dan naar 'Over Barbara' Archives
August 2024
Categories
All
|
RSS Feed