 Ben jij al om? Ben je vegetarisch of veganistisch? Er was een tijd dat er een geitenwollensokkensfeer hing rondom veganisme. De veganisten van toen vond ik er ook niet echt gezond uitzien. Het was ‘toen’ veel moeilijker om veganist te zijn. De groente en het fruit was alleen in een handjevol natuurwinkels te koop, en zag er vaak miezerig uit. De keur aan produkten die we nu hebben, was er pakweg 30 jaar geleden niet. Het is nu bijna een ‘breeze’ om veganist t zijn en het is ook nog eens hip. Je voelt ‘m al aankomen geloof ik. Er komt een ‘maar’. Als voedingsdeskundige vind ik het prima dat mensen vegetariër of veganist willen worden. Als enorme dierliefhebber vind ik het zelfs geweldig als mensen veganist zijn. Maar het zou goed zijn als mensen wat meer verstand hebben van voeding. En zelfs hier denk ik nog wel eens: “moet iedereen gewoon zelf weten, jouw keuze, jouw gezondheid, en er is altijd nog Google mocht je wat willen weten”. Ik merk namelijk dat mensen de basis van gezonde voeding niet altijd begrijpen. Hiermee bedoel ik dat mensen niet altijd doorhebben dat hun lichaam tekorten kan oplopen aan bepaalde vitaminen en mineralen doordat ze geen dierlijke produkten meer eten. Ze denken gezond te eten omdat ze veel meer groenten eten dan voorheen. En toch kunnen er tekorten ontstaan. Deze tekorten lopen ze op doordat wat ze missen uit dierlijke produkten niet gecompenseerd wordt met voedingsmiddelen uit de plantenwereld die deze tekorten kunnen opheffen.  Op de korte termijn gaat dit meestal prima omdat het lichaam ingenieus is en prima in staat is om verschillende vitaminen op te slaan of zelf aan te maken. Maar op de lange termijn is de kans groot om serieuze tekorten op te lopen. Hiervan merk je niet zoveel maar kan later al sluimerend behoorlijk opbreken. Klachten als vermoeidheid, slechte huid, en gebrek aan concentratie kunnen bijvoorbeeld ontstaan. En dan nu, de grote ‘maar’.  Kinderen. Kinderen hebben net als volwassenen al die stoffen nodig waarover ik het hierboven had. Plus ze hebben eiwitten nodig. En relatief veel ook nog. Deze wezentjes groeien namelijk als kool en als er al een bouwstof nodig is om zo’n lichaampje goed te laten groeien is het eiwit. De meest gunstige eiwitten komen uit vlees, vis en ei omdat deze eiwitten het volledige spectrum aan essentiële aminozuren bevat (essentieel = moet uit voeding komen, kan niet door het lichaam aangemaakt worden). Dan blijven er nog de plantaardige eiwitten over bijvoorbeeld soja, bonen, noten, pitten, zaden en diverse groenten. In het ene produkt zit 3 van de essentiële aminozuren, in het andere produkt misschien vijf, de volgende weer twee enz. enz. Maar het kind (en de volwassen) heeft ze allemaal nodig! Hoe ga je dit aanpakken? Variatie, uiteraard. Zo krijg je ze alle 9 binnen. Ik vraag mij vaak af, als volwassenen het al zo moeilijk vinden om te combineren en te variëren, hoe doen de kinderen dit dan? Kinderen zijn vaak kieskeurige eters. Ze hebben meer smaakpapillen dus smaken komen heftiger over, en ze moeten nog wennen aan smaken en structuren. Het lijkt me echt een hele klus voor ouders om kinderen vegetarisch te laten eten en er tegelijkertijd voor zorgen dat ze alle benodigde voedingsstoffen binnenkrijgen. Als dit jou als ouder lukt, petje af! Ik denk dat veel ouders tot wanhoop worden gedreven door het slechte eetgedrag van hun kinderen (inclusief ondergetekende). Er was eens een dag dat mijn toen driejarige kind over de hele dag één doperwt had gegeten. De volgende dag was al niet veel beter. Bij een kind met een pittig karaktertje krijg je het echt niet naar binnen. Om wanhopig van te worden!  Ik had het net over eiwitten die zo hard nodig zijn tijdens de groei. Wat ook nodig is speciaal voor vegetariërs en veganisten: vitamine B12. Veganisten krijgen dit niet binnen. Er zijn wel planten die vitamine B12 bevatten maar dit wordt niet of nauwelijks opgenomen door een mensenlichaam. Je kunt er ook voor kiezen om produkten te eten en drinken die verrijkt zijn met vitamine B12, wat vaak het geval is bij vegetarische produkten, zoals vleesvervangers en (plant)zuivelprodukten. De makkelijkste manier is gewoon vitamine B12 bijslikken. Dit geldt voor zowel volwassenen als kinderen. Ik ben behoorlijk onder de indruk van de nieuwste vloeibare B12 van Viridian. Deze kun je makkelijk doseren d.m.v. een pipetje, en hij smaakt zo lekker dat ik het hele flesje wel zou kunnen leegdrinken. Er zijn veel goede kwaliteit B12 supplementen maar er zijn er ook bij die je net zo goed niet kunt kopen vanwege de slechte samenstelling waardoor het amper opgenomen wordt door het lichaam. Laat je dus goed informeren. Zou je een blog willen zien over vitamine B12? Laat het dan weten in de comments, dan komt dat er gewoon!
Moraal van het verhaal: zorg ervoor dat jij als vegetariër of veganist, en eventueel je kind, voldoende voedingsstoffen binnenkrijgt. Vraag bijvoorbeeld een kort consult bij mij aan waarin ik je de basics uitleg. Gebruik dan deze link: https://www.healthsenseamsterdam.nl/request-for-information.html
0 Comments
 Natuurdiëtisten en Natuurgeneeskundig Therapeuten weten het al lang, en Socrates wist het ook al een tijdje: voeding is medicijn.
Vaak vraag ik me af: ‘zo lang geleden, hoe wíst Socrates dit toch?’ En dan al die kennis uit de Ayurveda en Traditionele Chinese Geneeskunde. Hoe wisten ze toen toch dat voeding, kruiden en allerlei planten konden dienen als medicijn? Tja, ze hadden ook niet veel anders in die tijd. Er was alleen datgene dat de natuur ze te bieden had. En het was een kwestie van trial-and-error. Ging er iemand dood na het eten van een plantje? Nou, dan kon je dit plantje beter maar niet meer aan iemand geven. Knapte iemand zienderogen op na het drinken van bijvoorbeeld een kopje bouillon? Dan kon dit wel eens interessant zijn voor de volgende zieke. En zo gingen er tientallen eeuwen overheen en werden er boekwerken over geschreven, databases gevuld, waar wij nu nog steeds profijt van hebben. Veel reguliere medicijnen hebben hun oorsprong in het plantenrijk. Nu wil de mens altijd bewijs, keiharde feiten, cijfers... En wel nu, hier is dan een wetenschappelijk onderzoek gedaan door farmacologen van de Universiteit van Utrecht. Uiteraard zijn zij niet de eersten die onderzoek hebben gedaan op dit gebied, maar elke keer als er weer zo’n onderzoek vrij komt word ik blij. En in het Nederlands, dat leest wel zo lekker. Welke voeding helpt bij welke klachten, het is allemaal al bewezen en wordt dagelijks toegepast door honderdduizenden aanhangers van natuurvoeding. In dit onderzoek werd vastgesteld wat de effecten waren van voedingsstoffen op de cellen in ons lichaam. Het bleek dat de geneeskrachtige werking van voeding vergelijkbaar was met de werking van medicijnen. Mijn hoop is dat het algemeen geaccepteerd wordt dat voeding als medicijn kan dienen en dat mensen eerder naar voeding grijpen dan naar medicijnen. Met gezonde groet, Barbara ∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞ In 2015 rondde ik mijn opleiding af aan de Institute for Integrative Nutrition waar ik leerde hoe je voeding kunt inzetten als medicijn. Zou jij ook als Health Coach aan de slag willen? Hier kun je een gratis proefles aanvragen: PROEFLES  Voor veel mensen is het best een uitdaging om balans te vinden tussen werk, noodzakelijke bezigheden thuis en ontspanning.
In feite wordt er van ons verwacht om alles gedaan te krijgen, inclusief sporten, gezond te eten en elke nacht voldoende te slapen. Het probleem is dat veel mensen steeds minder tijd nemen om de goede dingen voor zichzelf te doen en als gevolg daarvan neemt de stress vaak toe, wat weer kan resulteren in ziekte of een totale burnout. EEN BIJNA-BURNOUT Zelf heb ik ooit op het randje van een burnout gebalanceerd. Ik maakte lange uren en ging soms zelfs in het weekend naar kantoor. Ik cijferde mezelf helemaal weg. Het woord ‘burnout’ bestond toen nog niet echt. Na jarenlang fijn en naar ieders tevredenheid gewerkt te hebben kreeg ik een nieuwe bazin, ik noem haar even ‘madam’. Het boterde niet tussen ons om het maar zacht uit te drukken. Ze wilde me duidelijk het bedrijf uitwerken. Haar assistente, die aan de ene kant indruk wilde maken op de bazin, maar aan de andere kant toch heel stiekem aan mijn kant stond, vertelde mij dit. Ze raadde me aan om een traject in te gaan waarin ik hulp kon krijgen met het vinden naar een andere baan. Ik kon natuurlijk ook blijven, om na een tijdje ontslagen worden op basis van slecht functioneren. Ik kon vechten of vluchten. Een naaste collega vertelde me dat hij het hele gebouw, inclusief haar, zou afbreken als dit hem zou overkomen. Maar ik was anders. Ik was mentaal al compleet verzwakt en kon niet meer. Ik had er misschien een mooie oprotpremie aan over kunnen houden als ik had gevochten en het spel slim had gespeeld. Ik wist niet eens wat het spel was of wat mijn rechten waren en was te zwak om dit uit te zoeken. Mijn overgevoeligheid besloot anders. Op een dag, op mijn werk, kon ik mijn tranen niet meer bedwingen. Jankend, in het zicht van willekeurige collega’s, besloot ik om zelf op te stappen en gebruik te maken van dit ‘geweldige’ aanbod. Zou ik voor de oprotpremie gaan, dan had ik daarvoor moeten vechten, een lange adem moeten hebben, langer aanblijven, en dat kon ik gewoonweg niet opbrengen. Ik wilde daar weg, weg, weg! Niet lang daarna, in mijn nieuwe functie, die ik overigens helemaal zelf heb gevonden zonder hulp van dat geweldige bureau, dacht ik met verbazing “er is gewoon leven na mij vorige werkgever!”. En een goed leven ook. Achteraf gezien was het prima zo. Ik heb andere bedrijven en nieuwe mensen leren kennen, nieuwe vaardigheden eigengemaakt, en zelfs nieuwe vriendschappen gemaakt die tot op de dag van vandaag nog voortduren. Ik vond het ook best cru om te beseffen dat dat bedrijf, die afdeling, gewoon lekker doorging, ook zonder mij. Niemand die zich om mij bekommerde, business as usual. Ik was gewoon een poppetje in het geheel. Ongeveer 6 maanden nadat ik weg was bij dit betreffende bedrijf werd madam zelf ontslagen. Het management was toch niet zo tevreden over haar functioneren. Dat had ik als hoogsensitief persoon al lang door maar toen was ik jonger, onzeker, en dacht dat alles toch echt aan mij lag. Jaren later kwam ik de assistente van madam tegen in het De Miranda zwembad tijdens babyzwemmen. Wij hadden allebei onze baby bij ons en raakten aan de praat. Inmiddels werkte zij daar ook niet meer en ze vertelde me dat ze mijn dossier had vernietigd voordat ze daar wegging. Madam was namelijk bezig geweest om mij weg te werken door bewijsmateriaal te verzamelen van al mijn werkfouten. Wel lief. Wat madam nu doet weet ik niet. Wat ik wel weet is dat de assistente inmiddels is overleden aan kanker. Waarom ik dit allemaal vertel? Omdat het fijn is om mijn verhaal kwijt te kunnen, nog steeds. Omdat ik uit ervaring weet dat er zoveel mensen zijn die in dezelfde situatie zitten. Omdat ik weet dat het heel moeilijk is om zo’n situatie te doorbreken. Omdat ik weet dat het heel moeilijk is om voor jezelf te kiezen. Omdat ik weet dat er leven is ná een vervelende werksituatie. Omdat ik weet dat jij het verdient om het beste uit jouw leven te halen. Omdat ik weet dat je voor jezelf moét kiezen omdat anders anderen voor jou kiezen. Het is natuurlijk niet altijd nodig om rigoureus het roer om te gooien zoals ik heb gedaan, maar je kunt klein beginnen. Met voor jezelf te zorgen, jezelf op nr. 1 te zetten. Ik zit er al jaren op te broeden om een retreat te geven om mensen te inspireren om vooral goed voor jezelf te zorgen, in de breedste zin van het woord. Ik had wilde plannen. Bali, Italië, Ibiza... toen ik dit vertelde aan mijn yoga-maatje Suzanne zei ze dat ze precies hetzelfde had. Na wat brainstormen besloten we om de knoop door te hakken en samen een retreat te organiseren. Niet op Bali of Ibiza, maar gewoon hier, in Amsterdam. De 1-daagse retreat door ‘Bewust Leven’ is ervoor om jezelf eens goed in het zonnetje te zetten en om jou de deur uit te laten gaan met nieuwe inzichten en praktische tips die je dagelijks kunt toepassen. Of misschien wil je gewoon eens kennismaken met alles wat met bewust leven te maken heeft. DE RETREAT IN EEN NOTENDOP Wat komt er allemaal aan bod: 12:30 - 13:30 Vegetarisch leren koken door Barbara 13:30 - 14:30 Vegetarische home-made lunch 14:30 - 16:00 Yoga en ademoefening door Suzanne 16:00 - 16:30 Vragen/Hang-out Wij hebben deze retreat voor jou samengesteld in de mooie yoga Studio Reyn in Amsterdam, met uitzicht op het water. Wij putten uit onze eigen jarenlange ervaring op het gebied van voeding, gezondheid, natuurgeneeskunde, yoga, ademhaling, levenservaring en last but not least onze nuchtere, ietwat humoristische kijk op de wereld. Wij verwelkomen je heel heel graag op deze dag. Neem je vriend, vriendin, moeder, vader of collega mee. Ken je iemand die dit interessant zou vinden? Deel deze blog dan met anderen! TICKETS Tickets kun je hier boeken. Welkom, dank je en Namasté  Al meer dan een eeuw wordt vasten omarmd als een behandeling van ‘het behoud van de algehele gezondheid', met name het verjongen van het lichaam, maar vooral de geest. Maar als je mensen ‘maar’ 18 uur laat vasten, dan worden ze al hongerig en prikkelbaar. Na één of twee dagen neemt de positieve stemming af, de negatieve stemming stijgt en na 72 uur kunnen mensen zich verdrietig voelen, zichzelf de schuld geven en aan verlies van libido lijden. Maar dan begint er iets vreemds te gebeuren. Na een paar dagen ervaren mensen een "door vasten veroorzaakte stemmingsverbetering” ...: Verminderde angst, depressie, vermoeidheid en meer kracht. En dat is wat onderzoeken over de hele linie aantonen. Als je eenmaal over de hobbel heen bent, ervaren vasters vaak "een verhoogd niveau van waakzaamheid, stemmingsverbetering, een subjectief gevoel van welzijn en soms zelfs euforie." En geen wonder, want tegen die tijd kan je endorfinegehalte met bijna 50 procent omhoog schieten. Deze verbetering van stemming, alertheid en kalmte bevat een zekere mate van evolutionaire logica. Ja, je lichaam wil dat je je aanvankelijk waardeloos voelt, dus je blijft van dag tot dag eten wanneer er voedsel beschikbaar is, maar als je een paar dagen zonder eten gaat, realiseert je lichaam zich dat het je niet kan laten terugtrekken in de grot - je moet gemotiveerd raken om eropuit te gaan om wat calorieën te vinden. Kan vasten worden gebruikt voor stemmingsstoornissen? Dus, kan vasten worden gebruikt voor stemmingsstoornissen zoals depressie? Ja, het is geweldig dat je ervoor kunt zorgen dat mensen zich na een paar dagen vasten beter gaan voelen, maar de cruciale vraag draait om "de persistentie van de verbetering van de stemming in de loop van de tijd" zodra je weer begint te eten. Je weet het niet zeker totdat je het gaat onderzoeken. Interessant is dat het weinige gepubliceerde bewijs dat we hebben afkomstig is uit Japan en de voormalige Sovjet-Unie, en een deel ervan is gewoon belachelijk. Zoals deze studie, die vrouwen omvatte met een verscheidenheid aan symptomen, die de onderzoekers voornamelijk toeschrijven aan echtelijke conflicten. Oh, behandelt je man je niet goed? Wat dacht je van een beetje elektroshocktherapie? Dat leek echter niet veel te helpen, dus hoe zit het met hongertherapie? Natuurlijk, het uithongeren van die vrouwen maakte ze hongerig, maar daar is Thorazine voor. Als je ze blijft injecteren met een antipsychoticum om ze te kalmeren, kunnen ze het wel overleven. Het onderzoek Dus wat gebeurde er? Wat maakt het uit wat er is gebeurd? Wat zouden we zelfs met die resultaten doen? Maar dit andere onderzoek sloeg de Thorazine over. Tien dagen vasten, maar ze hielden ze ook de hele dag volledig geïsoleerd in bed, zonder contact met de buitenwereld. Dus als mensen beter of slechter zouden worden, zou het onmogelijk zijn om de effecten van alleen de vastende component te ontdekken. Maar ze werden blijkbaar beter, en de werkzaamheid zou zijn aangetoond bij 31 van de 36 patiënten die aan een depressie leden. Ze concluderen dat vastentherapie een alternatief kan bieden voor het gebruik van antidepressiva, aangezien het "een soort shocktherapie" is. Mensen zijn zo opgelucht dat ze gewoon weer aan het eten zijn, uit eenzame opsluiting komen, zelfs maar uit bed komen, dat ze melden dat ze zich beter voelen. Ja, maar dat was op het moment van ontslag. Hoe voelden ze zich de volgende dag, de volgende week, de volgende maand? Vasten is per definitie onhoudbaar, dus idealiter willen we min of meer langdurige effecten zien. Dus wat de onderzoekers deden, was een follow-up van een paar honderd patiënten, niet slechts een paar maanden later, maar een paar jaar later. Van de 69 die duidelijk aan een depressie leden, meldde 90 procent dat ze zich goed of uitstekende resultaten voelden aan het einde van de 10-daagse vasten, en opmerkelijk genoeg, jaren later, beweerde 87 procent van de 62 die antwoordden dat ze nog steeds goed bezig waren. Nu was er geen controlegroep, dus we weten niet of ze het net zo goed of beter zouden hebben gedaan zonder het vasten, en het waren gewoon zelfrapportages, dus misschien was er een responsbias waarbij je de onderzoekers probeert te plezieren, of misschien waren ze bang dat ze anders terug naar het hol zouden worden gestuurd. We hebben geen idee, maar we hebben wel goed bewijs voor de kortetermijnvoordelen voor de stemming. De vraag is waarom. Naast de endorfine als je vast en de toename van serotonine – het zogenaamde gelukshormoon – is er een toename in BDNF, een van de hersenen afgeleide neurotrofe factor, waarvan wordt aangenomen dat deze een cruciale rol speelt bij stemmingsstoornissen. En het is niet alleen omdat je er knaagdieren mee opfleurt. Mensen met een ernstige depressie hebben hiervan lagere niveaus in hun bloedbaan. Autopsiestudies van zelfmoordslachtoffers tonen slechts ongeveer de helft van de BDNF in bepaalde belangrijke hersengebieden in vergelijking met controles, wat suggereert dat het een belangrijke rol kan spelen bij suïcidaal gedrag. Je kunt BDNF stimuleren met antidepressiva en elektroshocks, of met caloriebeperking - een verhoging van 70 procent in niveaus na drie maanden die 25 procent van de calorieën uit hun dagelijkse voeding hebben gehaald. Maar is er dan iets dat we aan onze voeding kunnen toevoegen om het BNDF-gehalte te verhogen, zodat we de voordelen kunnen krijgen zonder honger? Dit gaan we in een volgende blog ontdekken.  Dit artikel komt rechtstreeks van de website van Nutritionfacts opgericht door Dr. Michael Greger. Voor de Engelstalige video klik hier. Nutritionfacts is een non-profit organisatie die dagelijks gratis, makkelijke te begrijpen wetenschappelijke updates geeft over de laatste onderzoeken op het gebied van voeding en gezondheid. Zoek op een onderwerp naar jouw keuze en het zit er bijna zeker bij. Dr. Greger bracht in 2016 een boek uit: ‘Hoe overleef je?’. Het werd al snel een New York Times bestseller. Het boek gaat over hoe je ziekten kunt voorkomen en genezen met voeding, dit alles wetenschappelijk onderbouwd inclusief verwijzingen naar de betreffende onderzoeken. Alle opbrengsten van dit boek gaan naar een goed doel.  Zou jij willen weten welke voeding werkt voor jou? Vraag dan een gratis 15. min infosessie aan via deze link.  China verbrandt ongeveer de helft van 's werelds kolen, waarbij zware metalen, zoals kwik en lood, in de atmosfeer worden gespuwd en de ontwikkeling van naburige kinderen wordt aangetast. Maar wat als je niet in China woont of iets eet dat in China is geproduceerd? Je kunt nog steeds worden blootgesteld aan kwik dat zich in de oceanen nestelt als je vis en zeevruchten eet, maar sommige mensen drinken iets uit China: thee. China is een van de grootste exporteurs, maar hun snelle industrialisatie heeft geleid tot bezorgdheid over loodverontreiniging. Lood is een gifstof dat bijna elk orgaan in het lichaam kan aantasten, en hoe meer lood in de grond, hoe meer er in de theebladeren terechtkomt, en hoe dichter de thee bij de snelweg wordt verbouwd, hoe hoger de niveaus. Ervan uitgaande dat benzine met lood, dat pas in het jaar 2000 werd verboden, mogelijk ook een rol speelt. En net zoals grotere, langer levende vissen meer kwik verzamelen, accumuleren langer levende bladeren meer lood. Jonge theeblaadjes lijken twee tot zes keer minder lood te hebben dan volwassen bladeren; dus niet alleen de jonge bladeren die worden gebruikt om groene thee en witte thee te maken bevatten aanzienlijk minder lood dan de oudere bladeren die worden gebruikt om zwarte en oolong thee te maken. Het lood in zwarte en oolong thee lijkt veel gemakkelijker vrij te komen in heet water. En dus kan het gezondheidsrisico van lood 100 keer lager zijn voor groene thee in vergelijking met oolong en zwarte thee. BIOLOGISCH BETER? Aangezien bepaalde bestrijdingsmiddelen zware metalen kunnen bevatten, zou men kunnen veronderstellen dat biologische thee minder verontreinigd zou zijn, maar in een onderzoek van 30 gewone theesoorten uit Noord-Amerikaanse winkelschappen, leek er geen minder verontreiniging met giftige elementen te zijn dan gewone thee, hoewel biologische thee vermoedelijk veel minder besmetting met bestrijdingsmiddelen hebben. Qua lood lijkt de herkomst van de thee de belangrijkste factor. Dus, het komt erop neer, hoeveel thee is veilig om te drinken? Op basis van de strengste veiligheidslimieten ter wereld - zoals de Prop 65-parameters van Californië - en de grootste onderzoeken naar besmetting met theelood van over de hele wereld, kon ik dit bedenken. Als je niet zwanger bent en alleen groene thee drinkt, maakt het niet uit waar je je thee vandaan haalt. Je kunt zoveel drinken als je wilt, maar gezien het gemiddelde loodgehalte in Chinese zwarte theemonsters, zou meer dan drie kopjes per dag de dagelijkse veiligheidslimiet voor lood overschrijden. HOEVEEL THEE ZOU JE MOGEN DRINKEN? Dat is als je thee drinkt, en de theeblaadjes of het theezakje weggooit. Als je de bladeren eet, zoals bij matcha-thee, wat niet meer is dan groene thee in poedervorm, of theeblaadjes door je smoothie doet, zou ik niet meer dan twee of drie volle theelepels toevoegen. Tenzij je Japanse groene thee gebruikt, die zo weinig lood bevat dat je veilig 15 eetlepels per dag kunt eten - de enige reden waarom ik niet meer dan acht zou waarschuwen, is dat je de aanbevolen dagelijkse limiet voor cafeïne voor volwassenen zou kunnen overschrijden. Hoe zit het met kinderen? Als je een 10-jarige bent van 30 kilo, is lood nog steeds geen probleem met het drinken van groene thee, maar de veilige inname van caffeïne voor kinderen is waarschijnlijk slechts ongeveer drie mg per kg, wat je zou beperken tot ongeveer vier kopjes per dag. Hoewel ik om caffeïneredenen niet meer dan twee lepels Japanse groene thee aan een kindersmoothie zou toevoegen en om loodredenen niet meer dan één lepel Chinese groene thee. Evenzo zou ik niet graag zien dat kinderen meer dan één kopje zwarte thee per dag drinken en zou ik helemaal niet willen dat ze de bladeren zouden eten. Zwangere vrouwen zouden tijdens de zwangerschap een kopje groene thee per dag moeten kunnen drinken, ongeacht de bron, op basis van het gemiddelde theeloodgehalte, en de limiet voor Japanse thee is eigenlijk alleen de caffeïnelimiet, meer dan vier kopjes per dag. Ik zou echter niet aanraden om tijdens de zwangerschap zwarte thee te drinken of theebladeren te eten, tenzij je weet dat je thee krijgt van een bron met weinig lood. Bon Appétit ;) Dit artikel is overgenomen van Dr. Michael Greger. Voor zijn Engelstalige video over dit onderwerp ga je naar: video Heb je interesse in de gezondheidsvoordelen (of nadelen) van diverse voedingsmiddelen die wij allemaal dagelijks consumeren? Dan kan ik je het boek 'Hoe Overleef Je' aanraden. Klik op het plaatje voor meer info. Alle opbrengsten van het boek gaan naar een goed doel!   Muizen zijn nachtdieren. Ze eten 's nachts en slapen overdag. Als je muizen overdag voedt, komen ze meer aan dan wanneer je ze 's nachts een vergelijkbare hoeveelheid calorieën voedt. Hetzelfde voedsel, ongeveer dezelfde hoeveelheid voedsel, maar verschillende gewichtsresultaten, wat suggereert dat eten op het "verkeerde" moment kan leiden tot gewichtstoename. Zou dit ook voor mensen gelden? Aanbevelingen voor gewichtsbeheersing bevatten vaak advies om de nachtelijke voedselconsumptie te beperken, maar dit was nooit helemaal zeker, totdat het voor het eerst experimenteel werd bestudeerd in 2013. Onderzoekers instrueerden een groep jonge mannen om twee weken na 19.00 uur niet te eten. Vergeleken met een controleperiode waarin ze hun normale gewoonten voortzetten, werden ze na de nachtelijke eetbeperking ongeveer één kilo lichter. Dit is niet verwonderlijk, aangezien uit voedingsgegevens blijkt dat ze in die tijd onbedoeld minder calorieën aten. Om te zien of timing metabolische effecten heeft die verder gaan dan alleen het uitsluiten van eetmogelijkheden, zou je mensen moeten dwingen dezelfde hoeveelheid van hetzelfde voedsel te eten, alleen op verschillende tijdstippen van de dag. Het Amerikaanse leger bood zich aan als vrijwilliger om zo'n onderzoek uit te laten voeren. Amerikaans leger als proefkonijn In de eerste reeks experimenten lieten legeronderzoekers mensen één maaltijd per dag eten, hetzij als ontbijt of als avondeten. De resultaten toonden duidelijk aan dat de ontbijtgroep meer gewicht verloor. En nu komt het bijzondere: laat mensen maar één keer per dag eten tijdens het avondeten, en hun gewicht verandert niet veel. Laat ze één keer per dag bij het ontbijt eten en ze verliezen ongeveer één kilo per week. Net als in het onderzoek naar nachtelijke eetbeperkingen is dit te verwachten, aangezien mensen 's avonds meer honger hebben. Ga maar eens na. Als je overdag negen uur zonder eten zou zijn, zou je uitgehongerd zijn, maar mensen kunnen ’s nachts tijdens het slapen wél negen uur zonder eten en worden niet uitgehongerd wakker. Er is een natuurlijk circadiaans ritme van honger dat piekt rond 20.00 uur en rond 08.00 uur zijn laagste niveau bereikt. Dit is misschien de reden waarom het ontbijt bij veel mensen meestal de kleinste maaltijd van de dag is. Het circadiaans ritme van onze eetlust is niet alleen gedragsmatig, het is biologisch. Het is niet alleen dat we 's avonds hongeriger zijn omdat we de hele dag rondrennen. Als je de hele nacht opbleef en de hele dag sliep, zou je nog steeds het meest honger hebben in de avond. Om deze factoren te ontwarren, gebruiken wetenschappers een zogenaamd "gedwongen desynchronie" -protocol waarbij ze mensen opsluiten in een kamer zonder ramen in constant onveranderlijk zwak licht en mensen laten slapen in gespreide cycli van 20 uur om ze volledig door elkaar te schuiven. Dit gaat meer dan een week zo door, zodat de proefpersonen in alle fasen van de dag op verschillende tijdstippen eten en slapen. Dan kun je zien of cyclische verschijnselen echt gebaseerd zijn op interne klokken of gewoon een gevolg zijn van wat je op dat moment aan het doen bent. Ons circadiaans ritme werkt altijd Er is bijvoorbeeld een dagelijkse schommeling in onze lichaamstemperatuur - en bloeddruk, en hormoonproductie, en spijsvertering, en immuunactiviteit, en bijna al het andere. Maar laten we temperatuur als voorbeeld nemen. Je lichaamstemperatuur daalt meestal rond 4 uur 's ochtends. Is dit alleen omdat je lichaam afkoelt terwijl je slaapt? Nee, je kunt experimenteel aantonen, door mensen 24 uur lang wakker en bezig te houden, dat het hoe dan ook ongeveer tegelijkertijd gebeurt. Het maakt deel uit van ons circadiaans ritme, net als onze eetlust. Het is dus logisch dat als je maar één maaltijd per dag eet en je wilt afvallen, je 's ochtends wilt eten wanneer je hongerhormonen op hun laagste niveau zijn. De legerwetenschappers herhaalden het experiment, maar deze keer lieten ze de deelnemers precies 2.000 calorieën eten, zowel voor het ontbijt als voor het avondeten. Zonder rekening te houden met de factor eetlust. Ze mochten ook niet sporten. Hetzelfde aantal calorieën, dus zou verandering in gewicht hetzelfde moeten zijn, toch? Nee, de groep met alleen ontbijt viel nog steeds ongeveer één kilo per week af in vergelijking met de groep die alleen ’s avonds at. Eén kilo gewichtsverlies door hetzelfde aantal calorieën te eten! Daarom is het concept van chronobiologie, maaltijdtiming - wanneer te eten - zo belangrijk. Zou je méér willen weten over de wetenschap achter gezond afvallen? Dan kan ik je dit boek van Dr. Micheal Greger aanraden (klik op het plaatje):  Heb je hulp nodig bij het afvallen, specifiek gericht op jouw leefstijl en afgestemd op jouw bloedwaarden? Waarbij je gaat werken met een individueel voedingsplan met specifieke voeding die voor jou werkt? Kijk dan eens op de pagina gewicht.  Wat kun je doen als je hooikoorts hebt? Je kunt in ieder geval proberen de vervelende symptomen te verminderen. De meest gangbare manier is om medicijnen te nemen. Maar steeds vaker kiezen mensen voor een natuurlijke oplossing. Er bestaan heel veel sites waarop te vinden is wat hooikoorts precies is, hoe de cellen reageren op allergenen enz. enz. dus mocht je dat interessant vinden, graag 'googelen' en aldaar lezen! In deze blog ga ik alleen maar een lijst met voedingsmiddelen delen die je zou kunnen helpen met het verminderen van de symptomen. Of op z'n minst zou je eens stil kunnen staan bij deze voedingsmiddelen en ontdekken of deze voedingsmiddelen bij jou een reactie uitlokken. Bij mensen met hooikoorts is het afweersysteem overactief, waardoor er teveel aan histamine vrijkomt. Histamine hebben we nodig voor diverse lichaamsfuncties maar zoals zo vaak het geval is, is teveel, of te weinig, niet gewenst. Teveel histamine zorgt voor de vervelende hooikoortsreacties zoals jeukende en tranende ogen, jeukende neus, niezen, snotteren enz. Met aanpassing in je voeding zou je deze symptomen kunnen verminderen. Het gaat dan om voeding die van nature histamine bevat, maar ook voeding die ervoor zorgt dat de lichaamscellen histamine vrijmaken. De volgende voedingsmiddelen zou je dus bij voorkeur tijdens het hooikoortsseizoen kunnen vermijden:
Nu ben ik zelf een groot fan van kruiden en specerijen, maar tijdens het hooikoortsseizoen kun je de volgende kruiden en specerijen misschien beter laten staan:
Er zijn vele andere manieren om de symptomen van hooikoorts te verminderen, zoals het nemen van bepaalde supplementen maar ook andere faktoren spelen een rol bijvoorbeeld: de afweer verschilt van persoon tot persoon, stress kan ervoor zorgen dat de afweer zwakker is, een zwak darmmicrobioom kan een rol spelen bij de intensiteit van de symptomen. Hooikoorts is dus geen makkelijke aandoening en kan niet met alleen voeding of alleen een bepaald supplement aangepakt worden. Er spelen veel faktoren mee die allemaal in overweging genomen moeten worden en vaak is het een kwestie van 'trial and error' om te kunnen achterhalen welke interventies het beste werken.   Ik was 15 jaar toen ik op een nacht uit mijn slaap gehaald werd door een onprettig gevoel in mijn buik. Mijn mond tintelde en ik voelde mijn hart heel snel kloppen. Mijn hele lichaam tintelde ook, en binnen de kortste keren ging het snel bergafwaarts. Ik stapte uit bed en zag mezelf in de badkamerspiegel. Mijn hele gezicht was vuurrood. Mijn oogwit bloeddoorlopen. Ik had jeuk over mijn hele lichaam. Ik had het heet en ademde snel en oppervlakkig. Ik had enorme buikkrampen en ik was misselijk. Nadat ik had overgegeven, en diarree (alles tegelijk...) ging ik op de koude badkamervloer liggen om bij te komen. Ik kreunde van de pijn. Mijn moeder werd wakker van het geluid en stond op het punt om de ambulance te bellen. Maar toen was het ergste al voorbij en viel ik na een tijdje gewoon weer in slaap. De volgende dag was er geen vuiltje meer aan de lucht, ik was alleen een beetje moe van de gebroken nacht. Toch maar naar de huisarts? Ik ga nooit zo snel naar de huisarts, en toen als 15 jarige ook al niet. Misschien had ik iets verkeerds gegeten? Ik had me nog nooit zo ziek gevoeld. Ik liet het voor wat het was en ging gewoon weer door met mijn leventje dat voornamelijk bestond uit normale middelbare school-dingen. Nadat ik drie of vier keer precies ditzelfde had meegemaakt in een periode van ongeveer een jaar vond mijn moeder het tijd voor een bezoekje aan de huisarts. Ik kan me niet meer precies herinneren wat de huisarts allemaal vroeg maar één vraag bleef me nog bij: “heeft ze veel stress?”. Mijn moeder zei dat ik de kalmte zelve was dus nee, dit kind had geen stress. Mijn moeder kende me goed, ik ondervond inderdaad weinig stress. De huisarts vermoedde dat ik aan hyperventilatie leed en raadde me aan om in een plastic zakje te ademen als ik weer een hyperventilatie-aanval had. En dat deed ik braaf. Het hielp niks. Weer naar de huisarts. Misschien had ik een allergie? Op naar de specialist voor een allergietest. Maar ook uit deze test kwam niks bijzonders. Dan maar aanmodderen En zo kabbelde alles voort, jaren lang, decennia lang zelfs. Tot ik op een dag besloot om toch maar weer eens op onderzoek uit te gaan. Deze aanvallen waren toch niet normaal? Ik was inmiddels 20 jaar verder. Ik werd naar de maag/darmspecialist gestuurd maar deze deed geen verder onderzoek. Met de klachten die ik aangaf, konden ze niks. Ik ben ook nog naar een diëtist geweest. Zij kon ook geen diagnose stellen, maar stelde wel een dieet samen op basis van mijn klachten. Het bestond keurig netjes uit ontbijt, lunch, avondeten en wat gezonde snacks tussendoor. Maar ook dit hielp niet. Hopen dat het alleen 's nachts gebeurt Ik besloot om er dan maar mee te leren leven en OMG wat was ik blij dat deze aanvallen meestal ’s nachts plaatsvonden, in mijn eigen omgeving, met de mensen om me heen die weten dat ze me gewoon even 30 minuten met rust moeten laten als ik op de badkamervloer lig. Ik had ook altijd mijn speciale haarborstel klaarliggen waarmee ik over mijn lichaam kon krabben tegen die vreselijke jeuk. Soms had ik één keer per maand een aanval, soms maanden lang niet. En soms een paar keer per week. En soms, heel soms, kreeg ik ook een aanval overdag. En dat waren de ergste aanvallen en dat maakte me soms angstig. Stel, ik zou het krijgen tijdens het autorijden? Of tijdens een belangrijk examen of presentatie? Ineens geen last meer! In 2011 verhuisde ik met man en twee kleine kinderen naar Singapore. We hebben daar ruim 3 jaar gewoond en ik heb alles bij elkaar opgeteld één kleine aanval gehad die zo weer overging, en één zeer heftige, zo eentje waarbij ik liever dood ging. Het was na het eten van een fish burger van McDonalds. Zou hier de link liggen? Ik heb sindsdien nooit mer zo'n burger durven aanraken. Het bleef een raadsel. Toen we eenmaal weer in Nederland woonden, kwamen de aanvallen weer terug, zelfs bijna dagelijks! Gelukkig waren ze mild maar vervelend was het wel. Want nu kreeg ik ze overdag en ik wist nooit van tevoren of de aanval zou doorzetten naar een heftige versie. Zelf op onderzoek uit Inmiddels had ik de opleiding tot Health Coach afgerond en hoopte via de kennis die ik had opgedaan toch een link te kunnen leggen. Want op de een of andere manier bleef ik het zoeken in de hoek van voeding. Hoe erg ik ook mijn best deed, hoe veel ik ook las over voeding, ik kon er maar niet achterkomen. Ook mijn voedingsdagboekjes gaven me geen clue. In de tijd dat we terug in Nederland waren, in 2015, was het glutenvrije dieet populair. Als ik serieus als Health Coach aan de slag wilde dan moest ik toch weten wat een glutenvrij dieet inhield vond ik. Ik besloot volledig glutenvrij te eten gedurende een maand, en zou hiervan een verslag maken. Vragen die ik wilde beantwoorden: hoe is het om glutenvrij te eten? Kun je glutenvrije produkten makkelijk verkrijgen in de winkels? Ben je duurder uit? Zijn er goede alternatieven? Hoe voel ik me bij een glutenvrij dieet? Enz. enz. Als ik het zelf had ervaren, zou ik mijn potentiële klanten goed kunnen inlichten was de redenering. Eindelijk de oorzaak gevonden Het viel me op dat ik geen aanvallen meer had en begon het vermoeden te krijgen dat dit toe te schrijven was aan mijn glutenvrije dieet. Ik besloot om het door te zetten en inderdaad, ik had een jaar lang geen aanval meer gehad! Totdat we op vakantie gingen naar Italië. Één van de leuke dingen van vakantie is genieten van lekker eten. En in Italië hoort daar natuurlijk pizza en pasta bij. Ik moest mijn eerste pasta bekopen met een mega-aanval in onze hotelkamer later die avond. Ik had mijn speciale krab-borstel niet meegenomen, het was hel. Vanaf dat moment was het duidelijk: mijn aanvallen werden veroorzaakt door gluten! Aan de ene kant vond ik dat heel vervelend, aan de andere kant een opluchting want nu kon ik tenminste mijn leven zodanig inrichten dat ik nooit meer last van aanvallen zou hebben. En dat doe ik, tot op de dag van vandaag. Omdat ik veel over voeding weet, weet ik ook precies hoe ik ervoor moet zorgen dat ik geen tekorten krijg. Achteraf gezien begrijp ik nu ook waarom ik terug in Nederland weer last kreeg. Ik ben namelijk gek op lekker stevig Nederlands donkerbruin brood en ik at het te pas en te onpas nu het weer kon. Het brood in Singapore raakte ik nooit aan, dat was van dat nepbrood. Nog steeds soms last Helaas heb ik nog steeds wel eens last van glutenaanvallen. Het valt dan altijd wel te traceren waardoor de aanval werd veroorzaakt. Mijn laatste aanval was ruim een jaar geleden. Tijdens een kerstfeestje van het werk van mijn man in 2019 kregen we sushi voorgeschoteld. Ik vroeg of de sushi glutenvrij was (geloof het of niet, maar soms mengt men tarwemeel door de sushirijst!). Ik liet de sojasaus staan omdat daar vaak gluten inzitten en dacht veilig te zijn maar nee, we moesten het feest vroegtijdig verlaten. Daar lag ik dan op de vloer van het restaurant-toilet, in mijn mooie kerstoutfit en hoge hakken. Als iemand me hier zou hebben betrapt, zouden ze denken dat ik een overdosis van een of andere drugs had genomen. Hoe ellendig kun je je voelen? Nadat ik mezelf daar een half uur lang had opgesloten en weer op mijn benen kon staan, vertrokken we naar huis. Je kunt je voorstellen dat ik gluten vermijd als de pest. Ik kan me geen voeding voorstellen die een aanval waard is, zelfs geen overheerlijke Franse baguette, croissant, geflambeerd flensje, een oerhollandse bruine boterham met roomboter en kaas... ik mis het allemaal enorm maar nee, thank you very much! Dochtertje veel ellende bespaard Zo heb ik mijn eigen dochtertje ‘gered’ van al deze ellende. Zij had als baby al last van eczeem. Dat arme ding lag zelfs ’s nachts in haar slaap te krabben aan haar armpjes en beentjes en had daardoor vaak gebroken nachten. Ik was heel zuinig met de cortisonecrème die de huisarts had voorgeschreven en gaf het bij voorkeur alleen als de klachten heel erg waren. Ik heb ook allerlei speciale eczeem-huidprodukten uitgeprobeerd van de drogist en online, maar het hielp niks. Ik zag een aantal linkjes met voeding en heb haar daarna laten testen op een aantal verdachte voedingsmiddelen en wat bleek: mijn dochtertje had een lactose-intolerantie. Sindsdien hebben we haar voeding aangepast en heeft ze letterlijk nul komma nul klachten. Met een beetje handigheid valt er gelukkig heel goed te leven zonder lactose, ook voor de melkmuilen onder ons. Hoe weet je of je een voedselintolerantie hebt? Voedselintoleranties kunnen zich op verschillende manieren uiten. Het hoeft niet altijd te resulteren in maag/darmklachten. Ook huidproblemen zoals eczeem of acne, vermoeidheid, slecht slapen, een wollig gevoel in je hoofd of luchtwegaandoeningen kunnen symptomen zijn. Waarom ik mijn persoonlijke verhaal deel? Omdat ik hoop dat mensen zich in dit verhaal herkennen en toch vooral op zoek blijven gaan naar de oorzaak van hun klachten. En niet net als ik 30 jaar lang blijven aanmodderen! Ik hoop dat dit artikel mensen een zetje geeft om snel in te grijpen, zoals ik dat bij mijn dochtertje heb gedaan. Ook mijn klanten hebben baat bij verder onderzoek naar mogelijke voedselintoleranties. Inmiddels weten we steeds meer over de connectie voeding/gezondheid en zijn de tests ook steeds meer geavanceerd en betrouwbaar. Een goed startpunt voor een verdere zoektocht naar oorzaken van voedselintolerantie is Natuurdietisten.nl waar veel informatie is te vinden over voeding en natuurlijke oplossingen voor allerlei klachten. Ook vind je hier een lijst van diverse gespecialiseerde therapeuten die je verder kunnen helpen.  Smoothies, milkshakes, hmmmm, lekker! En gezond. Het enige nadeel is, ze zijn zo koud! Althans, zo denk ik erover. Sommige mensen zijn nu eenmaal zo aangelegd dat ze liever warme drankjes drinken. Ook warme maaltijden zijn favoriet bij deze mensen. In de Traditionele Chinese Geneeskunde noemen ze dit ‘constitutie’. Jouw constitutie bepaalt o.a. of je van warm houdt of van koud, of je een vleeseter bent of graag veel groenten eet. Of je van pittig of zoet eten houdt. Ook kun je zelf ‘pittig’ van karakter zijn, of een meer van de ‘go with the flow’ type. Wat heeft dit met drankjes en milkshakes te maken? In dit geval wil ik mijn milkshakeverhaal delen. Wij hadden laatst behoorlijk wat overrijpe bananen over. Manlief zei dat we de volgende dag maar allemaal aan de bananenmilkshake moest. De volgende ochtend hoorde ik het geluid van de blender en dacht ‘oh nee, echt geen zin om straks zo’n koude bananenmilkshake achterover te slaan’. Vaak gooit hij er ook nog wat ijsblokjes door om het geheel zo nóg onaangenamer te maken. Gelukkig had hij alleen voor zichzelf en dochter gemaakt dus die dans was ik ontsprongen. Hier volgt mijn genietmomentje die ik met de koukleumen onder ons wil delen. Dit is een recept voor een WARME bananensmoothie. Zelf had ik echt nooit op het idee gekomen, ware het niet dat ik dit voor het eerst op Bali dronk zo’n 25 jaar geleden. Ik was backpacker en Bali was toen nog geen mega toeristenattractie. Ik ontdekte een klein restaurantje waar je lekkere tropische drankjes kon krijgen, warm en koud, en snackjes. Een soort super super simpele Starbucks zeg maar. Dit werd mijn ‘local’. Ik kwam er elke dag om een kort verhaal in mijn papieren dagboekje te schrijven onder het genot van mijn warme bananensmoothie (smart phones waren er toen nog niet). Waarom ik het toen aandurfde om in de tropen een warme bananensmoothie te bestellen weet ik niet meer. Maar na de eerste keer was ik verkocht. Ik heb het recept nooit gevraagd aan de eigenaresse, en later ook nooit uitgeprobeerd maar gisteren was de dag en het was meteen een succes. In één klap gelukt, super lekker en precies zoals ik het me herinner. RECEPT Dit heb je nodig voor 1 persoon: - 1 (over)rijpe banaan - 200-300 ml melk naar keuze (mijn versie was ongezoete amandelmelk) - 1 snufje kaneel (of speculaaskruiden) Methode: Mix alles in de blender (behalve de kaneel) en verwarm het geheel óf in en pannetje óf in de magnetron. Strooi de kaneel erover. Klaar! Om het geheel Starbucks-worthy te maken (en Insta-worthy) en een tikkeltje ongezond, kun je er nog verkruimelde stroopwafel overheen strooien. Dit was gisteren voor mij het ultieme warme, zoete tussendoortje. Omdat de rijpe banaan al zoet genoeg is hoef je er geen extra zoetigheid aan toe te voegen maar ik zou zeggen, als je het nóg zoeter wil kun je er honing doorheen mengen, go for your life. Super super lekker! Durf jij het aan? Maak jij wel eens warme fruitdrankjes en zo ja, zou je het recept willen delen? Bon Apetit!  Ik had een klant die zich bijna verontschuldigde dat ze vaak zo’n trek had in stevige maaltijden, zoals stamppot, en dan vooral met lekker veel jus en spekjes. Ik was hier helemaal niet verbaasd over. Het was namelijk herfst. Wat heeft herfst te maken met toename gewicht en behoefte aan stevige maaltijden? Alles!
Het woord ‘stoornis is een groot woord, maar er bestaat een aandoening die bekend staat als ‘seizoensgebonden affectieve stoornis’ die wordt gekenmerkt door verhoogde eetlust en onbedwingbare trek in calorierijke voeding. Dit gaat vaak samen met slaperigheid en lethargie die begint in de herfst, wanneer de blootstelling aan licht begint af te nemen. Het is eigenlijk gewoon, normaal menselijk gedrag en zal het hieronder uitleggen. Naarmate de dagen korter worden lijken veel mensen meer te gaan eten. Dit heeft te maken met het "seizoensritme" voor calorie-inname. In de herfst neigen veel mensen naar grotere maaltijden, sneller eten en meer hongergevoel. Het gevolg is een hogere calorie-inname in de herfst. Met als gevolg een toename in gewicht. Ik maak de vergelijking tussen mens en dier vaker en ook hier gaat die vlieger absoluut op. Wij mensen doen precies hetzelfde als dieren, namelijk het voorbereiden op een strenge winter. Ook al hoeven de meeste mensen dit natuurlijk helemaal niet meer te doen want we leven in een onnatuurlijke situatie, in huizenblokken, nauwelijks blootgesteld aan frisse lucht en daglicht, geen stress over voeding want de koelkast is altijd voldoende gevuld. Toch ligt dit eetgedrag tijdens de herfst nog steeds in ons DNA opgeslagen. Bovendien heeft herfstvoeding en wintervoeding een thermische werking, iets was we goed kunnen gebruiken tijdens de koudere maanden. Sommige dieren verdubbelen hun vetreserves in de herfst om zo de voedselschaarste in de winter te kunnen overleven. Dan zijn er ook nog de dieren die een winterslaap houden. Bij mensen zijn genen ontdekt die vergelijkbaar zijn met winterslaapgenen [1], wat de vermoeidheid in de wintermaanden kan verklaren. Nu de cijfers. Onderzoekers berekenden een verschil van 222 calorieën tussen calorie-inname in de herfst en de lente [2]. En dit is niet alleen omdat het kouder is, want we eten méér in de herfst dan in de winter [3]. Mensen lijken genetisch geprogrammeerd zijn om een strenge winter te kunnen overleven. Tijdens zo’n strenge winter verlies je die extra calorieën makkelijk, maar van een strenge winter is meestal geen sprake meer. Blijkbaar pikt het lichaam voldoende signalen op om tóch méér te gaan eten. Het is pure overlevingsstrategie. Ik kan me hierover verwonderen, zo mooi als het lichaam werkt, ondanks onze winterverlichting, verwarming en veilige warme huizen. Maar veel mensen zitten natuurlijk niet te wachten op gewichtstoename. Met deze kennis in het achterhoofd kun je je in ieder geval bewust zijn van dit fenomeen, en je als volgt voorbereiden:
Wil jij een vrijblijvende kennismaking over gezonde voeding, gezonde eetgewoonten, of gewicht? Neem dan contact op met Health Sense via CONTACT. Bronnen: 1. https://academic.oup.com/aje/article/180/3/251/2739124 2. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/003193849190527U 3. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/24918620/ |
AuthorVoedingsdeskundige, slaapexpert voor ondernemers, Natuurgeneeskundig Therapeut, Holistisch leefstijlcoach, in een notendop. Wil je meer over mij weten? Ga dan naar 'Over Barbara' Archives
February 2023
Categories
All
|
RSS Feed