Ik was 15 jaar toen ik op een nacht uit mijn slaap gehaald werd door een onprettig gevoel in mijn buik. Mijn mond tintelde en ik voelde mijn hart heel snel kloppen. Mijn hele lichaam tintelde ook, en binnen de kortste keren ging het snel bergafwaarts. Ik stapte uit bed en zag mezelf in de badkamerspiegel. Mijn hele gezicht was vuurrood. Mijn oogwit bloeddoorlopen. Ik had jeuk over mijn hele lichaam.

Ik had het heet en ademde snel en oppervlakkig. Ik had enorme buikkrampen en ik was misselijk. Nadat ik had overgegeven, en diarree (alles tegelijk...) ging ik op de koude badkamervloer liggen om bij te komen. Ik kreunde van de pijn. Mijn moeder werd wakker van het geluid en stond op het punt om de ambulance te bellen. Maar toen was het ergste al voorbij en viel ik na een tijdje gewoon weer in slaap. De volgende dag was er geen vuiltje meer aan de lucht, ik was alleen een beetje moe van de gebroken nacht.
 
Toch maar naar de huisarts?
Ik ga nooit zo snel naar de huisarts, en toen als 15 jarige ook al niet. Misschien had ik iets verkeerds gegeten? Ik had me nog nooit zo ziek gevoeld. Ik liet het voor wat het was en ging gewoon weer door met mijn leventje dat voornamelijk bestond uit normale middelbare school-dingen.
Nadat ik drie of vier keer precies ditzelfde had meegemaakt in een periode van ongeveer een jaar vond mijn moeder het tijd voor een bezoekje aan de huisarts. Ik kan me niet meer precies herinneren wat de huisarts allemaal vroeg maar één vraag bleef me nog bij: “heeft ze veel stress?”. Mijn moeder zei dat ik de kalmte zelve was dus nee, dit kind had geen stress. Mijn moeder kende me goed, ik ondervond inderdaad weinig stress. De huisarts vermoedde dat ik aan hyperventilatie leed en raadde me aan om in een plastic zakje te ademen als ik weer een hyperventilatie-aanval had. En dat deed ik braaf. Het hielp niks. Weer naar de huisarts. Misschien had ik een allergie? Op naar de specialist voor een allergietest. Maar ook uit deze test kwam niks bijzonders.
 
Dan maar aanmodderen
En zo kabbelde alles voort, jaren lang, decennia lang zelfs. Tot ik op een dag besloot om toch maar weer eens op onderzoek uit te gaan. Deze aanvallen waren toch niet normaal? Ik was inmiddels 20 jaar verder. Ik werd naar de maag/darmspecialist gestuurd maar deze deed geen verder onderzoek. Met de klachten die ik aangaf, konden ze niks. Ik ben ook nog naar een diëtist geweest. Zij kon ook geen diagnose stellen, maar stelde wel een dieet samen op basis van mijn klachten. Het bestond keurig netjes uit ontbijt, lunch, avondeten en wat gezonde snacks tussendoor. Maar ook dit hielp niet.
 
Hopen dat het alleen 's nachts gebeurt
Ik besloot om er dan maar mee te leren leven en OMG wat was ik blij dat deze aanvallen meestal ’s nachts plaatsvonden, in mijn eigen omgeving, met de mensen om me heen die weten dat ze me gewoon even 30 minuten met rust moeten laten als ik op de badkamervloer lig. Ik had ook altijd mijn speciale haarborstel klaarliggen waarmee ik over mijn lichaam kon krabben tegen die vreselijke jeuk. Soms had ik één keer per maand een aanval, soms maanden lang niet. En soms een paar keer per week. En soms, heel soms, kreeg ik ook een aanval overdag. En dat waren de ergste aanvallen en dat maakte me soms angstig. Stel, ik zou het krijgen tijdens het autorijden? Of tijdens een belangrijk examen of presentatie?
 
Ineens geen last meer!
In 2011 verhuisde ik met man en twee kleine kinderen naar Singapore. We hebben daar ruim 3 jaar gewoond en ik heb alles bij elkaar opgeteld één kleine aanval gehad die zo weer overging, en één zeer heftige, zo eentje waarbij ik liever dood ging. Het was na het eten van een fish burger van McDonalds. Zou hier de link liggen? Ik heb sindsdien nooit mer zo'n burger durven aanraken. Het bleef een raadsel. Toen we eenmaal weer in Nederland woonden, kwamen de aanvallen weer terug, zelfs bijna dagelijks! Gelukkig waren ze mild maar vervelend was het wel. Want nu kreeg ik ze overdag en ik wist nooit van tevoren of de aanval zou doorzetten naar een heftige versie.
 
Zelf op onderzoek uit
Inmiddels had ik de opleiding tot Health Coach afgerond en hoopte via de kennis die ik had opgedaan toch een link te kunnen leggen. Want op de een of andere manier bleef ik het zoeken in de hoek van voeding. Hoe erg ik ook mijn best deed, hoe veel ik ook las over voeding, ik kon er maar niet achterkomen. Ook mijn voedingsdagboekjes gaven me geen clue.
 
In de tijd dat we terug in Nederland waren, in 2015, was het glutenvrije dieet populair. Als ik serieus als Health Coach aan de slag wilde dan moest ik toch weten wat een glutenvrij dieet inhield vond ik. Ik besloot volledig  glutenvrij te eten gedurende een maand, en zou hiervan een verslag maken. Vragen die ik wilde beantwoorden: hoe is het om glutenvrij te eten? Kun je glutenvrije produkten makkelijk verkrijgen in de winkels? Ben je duurder uit? Zijn er goede alternatieven? Hoe voel ik me bij een glutenvrij dieet? Enz. enz. Als ik het zelf had ervaren, zou ik mijn potentiële klanten goed kunnen inlichten was de redenering.
 
Eindelijk de oorzaak gevonden
Het viel me op dat ik geen aanvallen meer had en begon het vermoeden te krijgen dat dit toe te schrijven was aan mijn glutenvrije dieet. Ik besloot om het door te zetten en inderdaad, ik had een jaar lang geen aanval meer gehad! Totdat we op vakantie gingen naar Italië. Één van de leuke dingen van vakantie is genieten van lekker eten. En in Italië hoort daar natuurlijk pizza en pasta bij. Ik moest mijn eerste pasta bekopen met een mega-aanval in onze hotelkamer later die avond. Ik had mijn speciale krab-borstel niet meegenomen,  het was hel. Vanaf dat moment was het duidelijk: mijn aanvallen werden veroorzaakt door gluten!
 
Aan de ene kant vond ik dat heel vervelend, aan de andere kant een opluchting want nu kon ik tenminste mijn leven zodanig inrichten dat ik nooit meer last van aanvallen zou hebben. En dat doe ik, tot op de dag van vandaag. Omdat ik veel over voeding weet, weet ik ook precies hoe ik ervoor moet zorgen dat ik geen tekorten krijg. Achteraf gezien begrijp ik nu ook waarom ik terug  in Nederland weer last kreeg. Ik ben namelijk gek op lekker stevig Nederlands donkerbruin brood en ik at het te pas en te onpas nu het weer kon. Het brood in Singapore raakte ik nooit aan, dat was van dat nepbrood.
 
Nog steeds soms last
Helaas heb ik nog steeds wel eens last van glutenaanvallen. Het valt dan altijd wel te traceren waardoor de aanval werd veroorzaakt. Mijn laatste aanval  was ruim een jaar geleden. Tijdens een kerstfeestje van het werk van mijn man in 2019 kregen we sushi voorgeschoteld. Ik vroeg of de sushi glutenvrij was (geloof het of niet, maar soms mengt men tarwemeel door de sushirijst!). Ik liet de sojasaus staan omdat daar vaak gluten inzitten en dacht veilig te zijn maar nee, we moesten het feest vroegtijdig verlaten. Daar lag ik dan op de vloer van het restaurant-toilet, in mijn mooie kerstoutfit en hoge hakken. Als iemand me hier zou hebben betrapt, zouden ze denken dat ik een overdosis van een of andere drugs had genomen. Hoe ellendig kun je je voelen? Nadat ik mezelf daar een half uur lang had opgesloten en weer op mijn benen kon staan, vertrokken we naar huis. Je kunt je voorstellen dat ik gluten vermijd als de pest. Ik kan me geen voeding voorstellen die een aanval waard is, zelfs geen overheerlijke Franse baguette, croissant, geflambeerd flensje, een oerhollandse bruine boterham met roomboter en kaas... ik mis het allemaal enorm maar nee, thank you very much!

Dochtertje veel ellende bespaard
Zo heb ik mijn eigen dochtertje ‘gered’ van al deze ellende. Zij had als baby al last van eczeem. Dat arme ding lag zelfs  ’s nachts in haar slaap te krabben aan haar armpjes en beentjes en had daardoor vaak gebroken nachten. Ik was heel zuinig met de cortisonecrème die de huisarts had voorgeschreven en gaf het bij voorkeur alleen als de klachten heel erg waren. Ik heb ook allerlei speciale eczeem-huidprodukten uitgeprobeerd van de drogist en online, maar het hielp niks. Ik zag een aantal linkjes met voeding en heb haar daarna laten testen op een aantal verdachte voedingsmiddelen en wat bleek: mijn dochtertje had een lactose-intolerantie. Sindsdien hebben we haar voeding aangepast en heeft ze letterlijk nul komma nul klachten. Met een beetje handigheid valt er gelukkig heel goed te leven zonder lactose, ook voor de melkmuilen onder ons.
 
Hoe weet je of je een voedselintolerantie hebt?
Voedselintoleranties kunnen zich op verschillende manieren uiten. Het hoeft niet altijd te resulteren in maag/darmklachten. Ook huidproblemen zoals eczeem of acne, vermoeidheid, slecht slapen, een wollig gevoel in je hoofd of luchtwegaandoeningen kunnen symptomen zijn.

Waarom ik mijn persoonlijke verhaal deel? Omdat ik hoop dat mensen zich in dit verhaal herkennen en toch vooral op zoek blijven gaan naar de oorzaak van hun klachten. En niet net als ik 30 jaar lang  blijven aanmodderen! Ik hoop dat dit artikel mensen een zetje geeft om snel in te grijpen, zoals ik dat bij mijn dochtertje heb gedaan. Ook mijn klanten hebben baat bij verder onderzoek naar mogelijke voedselintoleranties. Inmiddels weten we steeds meer over de connectie voeding/gezondheid en zijn de tests ook steeds meer geavanceerd en betrouwbaar.
 
Een goed startpunt voor een verdere zoektocht naar oorzaken van voedselintolerantie is Natuurdietisten.nl waar veel informatie is te vinden over voeding en natuurlijke oplossingen voor allerlei klachten. Ook vind je hier een lijst van diverse gespecialiseerde therapeuten die je verder kunnen helpen. 

Zijn bij jou de hand gels ook uitverkocht? Ik maak al jaren mijn eigen 'stuff' ik heb ook hiervoor een oplossing. De reden dat ik graag mijn eigen produkten maak is dat ik op deze manier zeker weet dat er geen ingrediënten inzitten die ik niet op mijn huid wil. Gewoon, de bare basics, dat is alles wat je nodig hebt.

Normaliter gebruik ik geen alcohol in mijn produkten maar nu met de C-crisis moet het wel, het is de enige manier om het virus te lijf te gaan. Dit zijn de recepten:
​

• 30% aloe vera gel (verkrijgbaar bij o.a. Etos)
• 70% alcohol (96% sterkte)

Meng samen in een flesje zoals op voorbeeld hierboven. Mix dit samen, schud het flesje. Je kunt er eventueel nog wat etherische olie bijdoen, zoals: lavendelolie, tea tree, eucalypus... Uitkijken met citrusolie omdat dit fotosensitief is, dit betekent dat zonlicht invloed heeft en hierdoor je huid kan verkleuren.

• 30% gedestilleerd water, of gedemineraliseerd water (bij supermarkten, Blokker, Etos, Kruidvat)
• 70% alcohol (96% sterkte)

Meng samen in een spray flesje zoals op voorbeeld hieronder. Mix dit samen, schud het flesje. Je kunt er eventueel nog wat etherische olie bijdoen, zoals: lavendelolie, tea tree, eucalypus... Uitkijken met citrusolie omdat dit fotosensitief is, dit betekent dat zonlicht invloed heeft en hierdoor je huid kan verkleuren.
​

But I discovered there are so much more choices than, say, 6 months ago. If possible, please please please choose one that is palm oil free. This is the biggest challenge, as most shampoos, liquid or solid, contain palm oil. 

What else to say? I think it is best, and most healthy for human beings to be as close to nature as possible. After all, our DNA has not changed in millions of years. Our environment has changed at an alarming rate.  But we are, in fact, still the same creatures as millions of years ago.  We don't need chemicals, our body simply doesn't know how to deal with them. 1 MILLION animal and plant species are now threatened with extinction, many within mere decades. This is more than ever before in human history. But where do people stand? Start small, and go from there.

Happy shampooing!
x
Barbara

Jarenlang heb ik bij grote bedrijven gewerkt, meestal bij HR, of een onderdeel daarvan. Iedereen zat in hetzelfde schuitje: hard werken, you make the best of it, en in je vrije tijd doe je de dingen die je leuk vindt, als je daar dan al tijd voor hebt. De een gaat graag naar concerten, de ander is gewoon lekker thuis aan het moederen of vaderen, en weer een ander doet graag aan fotografie, dans etc. etc. Maar bij HB kom je écht van alles tegen: zakenmensen, 'gewone' buurtbewoners, zwervers, jogameisjes, krachtpatsers vers uit de sportschool, juffen, cadeuozoekers en toeristen. Maar een opvallende groep klanten in mijn HB lokatie bestaat uit 'Zuurpruimen': vrouwen van 40+ die je al van mijlenver kunt spotten. Echt, dit zijn de minst leuke klanten, en ik heb het zelfs een keer gepresteerd om naar het magazijn te vluchten zodra er een zuurpruim binnenkwam. Zuurpruimen weten vaak al wat ze willen kopen, dan is er geen vuiltje aan de lucht. Maar als ze advies willen, is het oppassen geblazen. Je kun het al aan de blik in hun ogen zien, of je kunt het 'gewoon aanvoelen' dat ze advies willen. Dan heb je twee opties: het magazijn invluchten en het aan een andere collega overlaten, of keihard de confrontatie aangaan. Je weet al dat ze niet tevreden zullen zijn, welk advies je ze ook gaat geven. Want meestal weten ze al wat ze willen, want ze hebben zich al volledig ingelezen, onderzoeken bestudeerd en experts geraadpleegd. Alleen als je precies dát produkt in huis hebt waarnaar ze op zoek zijn, en als je precies dát bevestigt wat zij al weten of willen horen, kan er een zuinig lachje en bedankje af. 

Maar soms kun je de confrontatie niet uit de weg gaan. Dan sta je al achter de kassa, er staat een rij, en ja, dan kun je niet zomaar weglopen. Er staat een zuurpruim in de rij, en het is haar beurt. De standaard vraag is of ze een Passiekaart heeft, of een Klantenkaart. "Nee" snauwt ze op een toon die zowel kattig, bot als trots klink, bijna hunkerend naar de vervolgvraag, die luidt "Zal ik een kaart voor u aanmaken?" Zee heeft er wel zin in om even lekker te klagen. En ik wil heel graag op heel sarcastische toon zeggen dat het wel duidelijk is dat ze geen kaart wil. Maar, als ik dat doe, weet ik dat ik allerlei argumenten naar mijn hoofd ga krijgen, dat het alleen maar vuile marketing is, dat ze nooit aan dit soort dingen meedoet etc. etc. Ik ben de slechtste niet en doe mijn best om vanuit het diepste van mijn hart toch een gemeende glimlach  te tonen en haar vriendelijk te woord te staan. Belangrijk, het moet écht gemeend zijn, want een zuurpruim prikt zo door een neplach heen. En waarachtig, vaker dan niet, krijg ik een glimlach terug, en wenst ze me, bijna overrompeld, ook een fijne middag toe!

Vandaag gaat het over waar mensen hun advies vandaan halen voordat ze de winkel binnenkomen. In het begin van mijn proeftijd was ik vooral zeer druk bezig met het vinden van het juiste potje in de juiste kast, dat ik amper op de vragen van mensen inging. Maar nu, twee maanden later, sta ik er heel anders is. Vaak gaan de vragen van winkelbezoekers als volgt: "Iemand heeft mij aangeraden om Q-10 te slikken, heeft u dat?". Of "Ik heb gehoord dat het goed zou zijn voor mij om magnesium bij te slikken, waar staat de magnesium?". Of "Ik heb gelezen dat.... " etc. etc. Ik ging dan meteen naarstig op zoek naar het potje Q-10, of de magnesium en was dan zeer opgelucht als ik het gevonden had, tussen de letterlijk dui-zen-den potjes. Ja, er zit een systeem in, waar alles staat, dat moet je even doorhebben. Nu, twee maanden later, zou ik gevraagd hebben "wie heeft u dit aangeraden?" (misschien de slager, denk ik dan..?) en "waar wil u het voor gaan gebruiken?". Om zo tot een meer genuanceerd advies te komen. Maar het blijft grappig, dat het soms wel lijkt alsof mensen zomaar, klakkeloos, advies opvolgen en meteen naar HB rennen om dat geweldige advies direct op te volgen. Wat een invloed moet die persoon dan hebben op die klant! Dat advies komt dan van 'iemand', 'van horen zeggen' of 'gelezen'. Ik ben de laatste tijd dan ook heel nieuwsgierig naar die 'iemand'. 

Heel af en toe komt er iemand binnen die gewoon, recht voor z'n raap zegt wat hij wil: "ik train vijf keer per week in de sportschool, ik wil grote spieren, welk eiwitpoeder is het beste? En ook supplementen die je kunt aanraden graag". Ha, iemand met laser focus, daar hou ik van!

Goede scrubrecepten zijn superleuk om te delen omdat je DIRECT effect merkt. Je huid voelt lekker zacht aan na een goede scrub en je huidlotion/creme trekt daarna extra goed in. En niet te vergeten het algehele lekkere gevoel na een scrub.
Koffie in het bijzonder is een goede exfoliant maar als de maling te grof is kan het ook te ruw aanvoelen. Zorg dus voor een lekkere fijne maling. Zonder verdere 'tijdverspilling', hier het recept:

Ingrediënten:

• 2 eetlepels fijngemalen koffie (vers, of al gebruikt, maar dan wel opgedroogd)
• 2 eetlepels bruine suiker (basterdsuiker)
• 5 eetlepels lekkere huidolie naar keuze (amandel, jojoba)
• 1 theelepel baking soda

Methode: 

Meng alles door elkaar en breng aan op droge delen van je lichaam. Scrubben maar. En afspoelen. Huid afdeppen met een handdoek. Bewaar de scrub in een schoon jampotje o.i.d.

Misschien handig om te vermelden: indien je kokosolie gebruikt, gebruik aub vloeibare kokosolie (dus  niet de versie die hard wordt bij lagere temperaturen). In het Engels: fractionated coconut oil. Reden: gewone kokosolie kan je afvoer blokkeren. 

Je bad kan een beetje 'rommelig'  worden maar het is meer dan de moeite waard ​:o)

​Enjoy!

Tja, hoe ga je dit dan aanpakken als ouder? Zoals elke ouder heb ik zo'n beetje alles geprobeerd. Tot op heden geen succes. We houden haar eczeem onder controle door het aanbrengen van een zelfgemaakte creme met essentiële olie. Hierdoor blijft het een beetje dragelijk. Maar hiermee is de oorzaak nog niet aangepakt.  Binnen ons gezin roep ik al jaren dat het waarschijnlijk door de gluten komt, of lactose. Maar ja, als 'expert' binnen het gezin word ik niet altijd serieus genomen, want binnen het gezin ben ik toch vooral 'moeder' en 'echtgenote'. Zielig, weet ik, maar ik kan er goed tegen ;o) Vandaar dat we op bezoek zijn gegaan bij een andere expert. Ik koos voor een Ayruvedische arts omdat ik de Ayurvedische gezondheidsleer ontzettend interessant vind en alles wat ik hierover heb geleerd tot nu toe klinkt zo logisch en natuurlijk. Deze arts deed onderzoek en zei dat het wel zeer duidelijk was: mijn dochter is lactoseintolerant. Sinds een week is ons huishouden gedeeltelijk lactosevrij. En nu de resultaten maar afwachten. Ik vind het heel vervelend voor mijn dochtertje maar heel stiekem vind ik dit toch ook wel spannend want binnenkort weet ik alles over lactosevrije voeding, niet alleen op papier, maar weet ik ook hoe dit er in de praktijk aan toegaat. Wordt vervolgd....

Now, I use oils on a daily basis, for everything imaginable. And I'm still not there, it is a learning curve as to how to use them. How did I use them, say, like a day like today?

• In my home made moisturiser
• In my home made tooth paste
• In a home made toner
• In my home made body butter
• In my home made hand wash
• As a perfume
• On my tummy to control my nerves (I had to give a business presentation today...)
• In my glass of water
• In my soup

And the day is not over yet, I will be using more of them later on!

As you can see, I do a lot of home made stuff. Lots of work? Sort of. Once you get the hang of it, it is super easy. I make large batches so I won't have to make them all over again for a while. 

The easiest way to use them, however, is to use them straight from the bottle. But some oils are so potent and strong, you need to dilute them. What better way than putting them in a roller bottle? Or a small spray bottle? This is exactly what I will be teaching you next week!

Are you joining me? Register via Meetup or Facebook. Tickets are € 15 for a one hour workshop. You will walk away with more knowledge on oils, your own home made roller bottle of your choice including recipe.